Review: L-DK: Two Loves, Under One Roof (2019)

 L-DK: Two Loves, Under One Roof (2019)

#ปีนรั้วรีวิว #Romance Director: Yasuhiro Kawamura

      หนังโรแมนติก คอมเมดี้ ที่เล่าเรื่องราวต่อจากเวอร์ชั่นปี 2014 ของคู่พระนาง ยามะเคนและอายาเมะ หลังจากที่ อาโออิ นิชิโมริ (Mone Kamishiraishi) และ ชูเซย์ คุกายามะ (Yôsuke Sugino) คู่รักวัยมัธยมปลาย ตัดสินใจพักอยู่ในอพาทเมนท์ห้องเดียวกัน โดยที่ผู้ใหญ่อนุญาตแต่ก็มีกฎข้อห้ามให้พวกเขาปฏิบัติตาม

ถึงกระนั้นนอกจากเพื่อนซี้ โมเอะ ชิบุยะ (Sara Takatsuki) กับ เรียวสุเกะ ซาโตะ (Kazuki Horike) แฟนของโมเอะแล้ว ภายในในโรงเรียนไม่มีสักคนเลยที่ล่วงรู้ความลับนี้ แน่ล่ะว่าหากเรื่องที่เด็กมัธยมสองคนอาศัยอยู่ด้วยกัน รู้ไปถึงหูผู้หลักผู้ใหญ่ในโรงเรียนเข้า มีหวังพวกเขาคงโดนไล่ออกเป็นแน่ ตลอดเวลาที่อยู่ในรั้วโรงเรียน อาโออิ กับ ชูเซย์ จึงต้องทำเมินใส่กันเหมือนคนไม่รู้จัก

กระทั่งการมาถึงของ เระอง คุกายามะ (Ryûsei Yokohama) หนุ่มหล่อญาติและเพื่อนสนิทของ ชูเซย์ ที่เพิ่งย้ายมาจากอเมริกา ซึ่งความต้องการของ เระอง ก็คือ พา ชูเซย์ กลับไปอยู่ที่อเมริกาด้วยกัน แต่ไม่ว่าจะคาดคั้นเท่าไหร่คำตอบที่ได้ก็คือ การปฏิเสธ เระอง จึงเริ่มสงสัยถึงสาเหตุที่ว่า ทำไมเพื่อนคนนี้ถึงเปลี่ยนไปจากเดิมมากนัก ซึ่งสิ่งที่เขาคิดได้ก็คือ ชูเซย์ คงจะแอบมีแฟนอยู่แน่ ๆ ถึงได้ไม่ยอมทิ้งเธอกลับไปอเมริกา เขาจึงเริ่มปฏิบัติการสืบหาตัวว่าใครกันนะ ที่เป็นคนรั้งตัวเพื่อนซี้คนนี้เอาไว้

      Live-Action จากมังงะ "L•DK" ของ Ayu Watanabe ที่จะบอกว่าเป็นภาคต่อของปี 2014 ก็ไม่เชิง เพราะนักแสดงก็เปลี่ยนใหม่หมด จะว่าไปคาแรคเตอร์ตัวละครบางตัว ก็ดูเปลี่ยนไปจากเดิมด้วยซ้ำ อย่าง อาโออิ นางเอกของเรื่อง จากที่ อายาเมะ แสดงไว้ดูออกจะแก่นเซี้ยวมากกว่า ส่วนฉบับของ โมเนะ ดูออกจะเรียบร้อยเป็นแม่ศรีเรือน ส่วนพระเอกอย่าง ชูเซย์ ดูไม่ต่างจากเดิม ทั้งฉบับ ยามะเคนและโยสุเกะ ที่เก็บความรู้สึกเก่ง เข้าถึงยากพอกัน แต่ด้วยเนื้อหาหลักของหนังเล่าต่อจากฉบับปี 2014 ก็คงต้องเรียกว่าภาคต่อแหละ(มั้ง ฮ่าฮ่า) ที่แตกต่างจากฉบับปี 2014 อีกอย่างหนึ่งก็คือ ฉบับใหม่นี้ธีมหนังออกมาเป็นแนวการ์ตูนตาหวานแบบจัดเต็ม เมื่อเนื้อหาส่วนของดราม่าดูจะเบามากกว่า แล้วก็เน้นความฟิน ชวนจิ้น เป็นหลัก ส่วนของปี 2014 นั้น มีดราม่าปมชีวิตของพระเอกค่อนข้างเยอะ ไหนจะมีดราม่าความสัมพันธ์ระหว่างพระนางอีก อารมณ์ของหนังทั้งสองฉบับจึงมีความแตกต่างกันอยู่พอสมควร 

 
หนังทั้งสองภาคมีการใส่ตัวละคร เข้ามาเป็นตัวแปรความสัมพันธ์ของพระนาง ในปี 2014 ก็เป็นตัวละคร ซัทสึกิ มิซุโนะ (Anna Ishibashi) อดีตผู้หญิงของ ชูเซย์ ที่เขาสลัดไม่ออก ส่วนในปี 2019 ก็คือตัวละคร เระอง ที่เขาก็สลัดไม่ออกเหมือนกัน เมื่อเพื่อนซี้คนนี้ดันเข้ามาอาศัยอยู่ใต้ชายคาเดียวกัน

หลังจากที่ผมดูจบแล้วรู้สึกว่าตัวละคร เระอง นี่จะว่าไปบทบาทเผลอ ๆ จะมากกว่าพระเอกอย่าง ชูเซย์ เสียอีก แอร์ไทม์ที่เข้าฉากกับนางเอก อาโออิ มีไม่น้อยเลยทีเดียว แถมไป ๆ มา ๆ ชักเหมือนว่าตัวละครนี้ ไม่ได้เข้ามาแย่งซีนหรือมาจับ ซูเซย์ แยกไปจาก อาโออิ เมื่อดูเหมือนว่า เระอง จะอยากแยก อาโออิ ออกจากเพื่อนซี้มากกว่าซะแล้ว

ด้วยธีมหนังที่ดูเบามากกว่าเดิมตอนดูก็เลยไม่มีความหน่วง ไม่ต้องมานั่งเดาว่าแต่ละตัวละครจะลงเองอย่างไร เพราะหนังและตัวละครชัดเจนในความรู้สึกตัวเอง ไม่ต้องให้ลุ้นว่าจะมีพลิกล็อกจนคนดูตกเก้าอี้หรือเปล่า ส่วนตัวผมว่ามันก็เข้ากับหนังดีที่นำเสนอแบบนี้ ชัดเจนไปเลยว่าขายความจิ้น ฟินกันไป ไม่มีดราม่า ผลลัพธ์ของหนังเลยออกมาดูได้สนุกเพลิน ๆ

แต่ส่วนที่ขัดใจ(ผม)ของหนังเรื่องนี้ก็มีเหมือนกัน กับบทสรุปความสัมพันธ์ของพระนาง แต่จุดนี้ขอออกตัวไว้ก่อนว่ามันเป็นเรื่องทัศนคติ มุมมอง ที่แต่ละคนอาจตัดสินใจไม่เหมือนกัน ไม่มีถูกผิด คือผมคิดว่าจริงอยู่ ถ้ามีคนรักแล้วไม่ได้อยู่ด้วยกัน...จะมีไปทำไม แต่ผมว่าคนเราก็ไม่ควรเอาความรักมาเป็นข้อแม้ ฉุดรั้ง กำหนดทางเลือกในชีวิตของกันและกัน ยิ่งกับการที่เพิ่งได้ดูซีรี่ส์เรื่อง Afro Tanaka (TV Series 2019) กับ A Little Thing Called First Love (2019) ที่มีประเด็นนี้คล้ายกันมาไม่นานเท่าไหร่ มันเลยยิ่งมีข้อเปรียบเทียบการตัดสินใจของตัวละครชัดเจนขึ้นไปอีก

สรุปแล้ว L-DK: Two Loves, Under One Roof (2019) เป็นหนังภาคต่อที่แม้จะคนละอารมณ์กับฉบับเดิม แต่ก็ตอบโจทย์ความบันเทิงในแนวทางที่เน้น ความฟิน ชวนจิ้น แบบการ์ตูนตาหวานของตัวเองได้ดี และหากเป็นสาววายหนุ่มวาย ก็อาจจะแอบมีโมเม้นต์ชวนจิ้นเล็กๆอยู่บ้างเหมือนกันนะ

 

ขอบคุณภาพประกอบจากภาพยนตร์: L-DK: Two Loves, Under One Roof (2019)

#MovieReview #รีวิวหนัง