Cafe Funiculi Funicula (2018) เพียงชั่วเวลากาแฟยังอุ่น
#ปีนรั้วรีวิว #Drama Director: Ayuko Tsukahara
Funiculi Funicula ร้านกาแฟในตำนานที่มีข่าวลือปากต่อปากว่า หากใครได้นั่งจิบกาแฟบนเก้าอี้ตัวหนึ่ง ที่ชงและรินให้โดย คาสุ (คาสุมิ อาริมุระ) สาวสวยเจ้าของร้าน ก็จะสามารถย้อนเวลากลับไปในอดีตช่วงเวลาที่ต้องการได้ ในแต่ละวันมีผู้คนแวะเวียนเข้ามามากมาย เพราะอยากจะลองย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีต แต่หลายคนต่างถอดใจยอมแพ้กลับไป เมื่อเก้าอี้ที่ว่านั้นไม่เคยว่าง แถมเจ้าของประจำเก้าอี้ในร้านตัวนั้นก็คือ วิญญาณของผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเธอไม่ยอมลุกไปไหนเสียที
แล้วในที่สุดเก้าอี้ตัวนั้นก็ว่างจนได้ เมื่อวิญญาณของผู้หญิงคนนั้นลุกไปเข้าห้องน้ำ ฮ่าฮ่า โชคดีเลยตกเป็นของ ฟูมิโกะ (Haru) สาวที่อยากจะย้อนเวลากลับไปยังวันที่ โกโระ (Kento Hayashi) เพื่อนซี้ของเธอนัดเจอเพื่อบอกลาไปอเมริกา ฟูมิโกะ มีเรื่องราวที่อยากบอกแต่เธอไม่ได้บอกออกไปในวันนั้น เพียงแต่เรื่องสำคัญที่ ฟูมิโกะ ยังไม่รู้เกี่ยวกับข้อแม้ของการย้อนเวลาก็คือ กฎ 4 ข้อ ที่สุดท้ายแล้วแม้จะย้อนเวลาได้สำเร็จ แต่มันอาจจะไม่มีความหมายอะไรเลยก็ได้ เมื่อไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เกิดขึ้นในปัจจุบันได้แล้ว
พล็อตการเดินทางข้ามเวลา ยังเป็นอะไรที่หยิบมาเล่าซ้ำได้เสมอไม่มีวันเบื่อ (หรือเปล่า ฮ่าฮ่า) เพราะคนเราล้วนมีเรื่อง เสียใจ เสียดาย เจ็บปวดกับความทำผิดพลาดในอดีต คงจะอยากย้อนเวลากลับไปแก้ไขมัน พล็อตหนังเดินทางข้ามเวลาจึงเหมือนเป็นแฟนตาซี สำหรับผู้คนที่ยัง Move On ไม่ได้ แล้วอยากแก้ไขความผิดพลาดของตัวเอง เพียงแต่หนังเรื่องนี้ ไม่ได้ทำออกมาเพื่อเซอร์วิสแฟนตาซี ที่สามารถแก้ไขความผิดพลาดได้ หรือดราม่าเหมือนกับบางเรื่องที่ใช้ยาแรง บอกกับคนดูว่ายิ่งแก้ไขเหตุการณ์ต่าง ๆ ก็ยิ่งแย่ลงไป ฉะนั้นคนเราไม่ควรไปสนใจกับสิ่งผิดพลาดที่ล่วงเลยมาแล้ว แต่หนังเรื่องนี้พยายามนำเสนอมุมมอง ที่เข้าใจผู้คนที่อยากเยียวยาบาดแผล ความรู้สึกค้างคาใจ อาจไม่ได้ตัดสินใจทำบางสิ่งหรืออาจเคยทำอะไรไม่ดีลงไป
แม้จะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เกิดขึ้นไปแล้วได้ แต่อย่างน้อยการได้กลับไปในช่วงเวลานั้น มันอาจทำให้เราได้รับรู้บางอย่าง ได้พูดความรู้สึกออกไปถึงที่สุดแล้วจะเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ อย่างน้อยก็คงสามารถเดินต่อไปในวันข้างหน้าได้ เมื่อไม่มีสิ่งไหนให้คาใจเหมือนที่ผ่านมา
วิธีการเล่าของหนังเล่าเป็นเรื่องราวสั้น ๆ ของ 4 ตัวละคร ที่ต่างมีปมอยากย้อนเวลากลับไปในอดีต ซึ่งแต่ละคนมีปูมหลังแตกต่างกันไป อย่างเช่น ฟูมิโกะ จะเป็นเรื่องราวของเพื่อนรัก รักเพื่อน ที่ไม่กล้าพูดความรู้สึกของตัวเองออกไป จนโอกาสที่มีหลุดลอย ยาสุโนริ (Yutaka Matsushige) หนุ่มใหญ่พยาบาลชายที่ต้องรับภาระการดูแล คาโยะ (Hiroko Yakushimaru) ภรรยาที่ป่วยเป็นอัลไซเมอร์ เขาไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปดี เมื่อในตอนนี้ภรรยาไม่สามารถจดจำเขา ในฐานะสามีได้อีกต่อไปแล้ว
ยาเอโกะ (Yo Yoshida) ลูกค้าประจำของร้าน ในทีแรกเธอไม่มีความคิดที่จะไปนั่งเก้าอี้ตัวนั้นเลย แต่แล้วกลับเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น เธอจึงรู้สึกเสียดายที่เมื่อมีโอกาสกลับไม่เห็นคุณค่าของสิ่งนั้นจึงอยากย้อนกลับไปเผชิญหน้าคนที่เคยหลีกหนีมาตลอด คนที่สี่ก็คือสาวเจ้าของร้านอย่าง คาสุ เธอเคยปิดกั้นตัวเองและคิดว่าคนอย่างเธอไม่ควรมีความสุข เพราะคิดแต่ว่าตัวเองทำความผิดพลาดบางอย่างลงไป จนเธอทำร้ายคนที่รัก
ใจความสำคัญของหนังเรื่องนี้ ไม่ใช่การแก้ไขความผิดพลาดในอดีต แต่เป็นการรักษาบาดแผล เยียวยาความรู้สึกในใจ ซึ่งไม่จำเป็นต้องย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีตเสมอไป เพราะปัจจุบันเราก็สามารถแก้ไขให้มันถูกต้องได้ หากมีความกล้ามากพอเผชิญหน้าความรู้สึกนั้นของตัวเอง เหมือนกับตัวละครที่กลับไปเผชิญหน้าอดีตที่ไม่สามารถแก้ไขได้ สุดท้ายแล้วพวกเขาต่างตัดสินใจเดินไปข้างหน้า เพื่อลงมือทำปัจจุบันให้มันถูกต้อง
สรุปแล้ว Cafe Funiculi Funicula (2018) เพียงชั่วเวลากาแฟยังอุ่น เป็นหนังที่ออกแนวละมุน ต่อนยอน แต่เล่าเรื่องไม่น่าเบื่อนะ ด้วยความที่เป็นเรื่องราวย่อยสั้นๆของ 4 ตัวละคร เลยทำให้มีปมใหม่ๆมาดึงความสนใจคนดูไว้ได้ตลอด อาจจะไม่บันเทิงมากแต่ได้แง่คิดพอสมควรเลยล่ะ
ขอบคุณภาพประกอบจากภาพยนตร์: Cafe Funiculi Funicula (2018)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น