One Way Trip (2015)

One Way Trip (2015) เพื่อนกัน…เพื่อนตายตลอดไป
#ปีนรั้วรีวิว #Drama Director: Jeong-Yeol Choi

      เพื่อนซี้ 4 คนอย่าง ยองบี (Ji Soo), ซังวู (Jun-Myon Kim), จีกอง (Jun-yeol Ryu), โดมัน (Hee-Chan Kim) เด็กหนุ่มอายุ 20 ที่นัดรวมตัวกันเดินทางไปเที่ยวที่ โปฮัง หนึ่งคืนสองวัน เพื่อเลี้ยงส่ง ซังวู ที่ตัดสินใจเข้ากรมไปเป็นทหาร ด้วยเขาไม่ต้องการเรียนต่อมหาลัย เพราะ ซังวู อยู่กับยายเพียงสองคนเท่านั้น เขาจึงไม่อยากให้ยายต้องทำงานหนักเพื่อส่งเสียเขาอีกต่อไป แต่พวกเขากลับพาตัวเองเข้าไปสู่เรื่องราววุ่นวาย เมื่อทั้งสี่คนเห็นเหตุการณ์ผู้หญิงคนหนึ่งถูกสามีของตัวเองทำร้าย เลยตัดสินใจยื่นมือเข้าไปให้ความช่วยเหลือจนเกิดการตะลุมบอนขึ้น

แต่เรื่องมันกลับพลิกผันกลายเป็นว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจเข้าใจผิด คิดว่าเป็นคนก่อเหตุเสียเองจนจับกุมพวกเขา จากการยื่นมือเข้าให้ความช่วยเหลือกลายเป็นเรื่องราวบานปลายหนักขึ้น เมื่อ ซูงวู ประสบอุบัติเหตุถูกรถชนขณะที่กำลังวิ่งหนีการจับกุมจนอาการสาหัส เพื่อนที่เหลืออีกสามคนจึงตัดสินใจเข้ามอบตัวเพื่อให้ปากคำแก่ตำรวจ ทว่าเรื่องราวมันไปไกลเกินกว่าจะจินตนาการได้

      เมื่อพวกเขาพยายามอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นให้ตำรวจฟังแล้วทุกอย่าง เหมือนจะไม่มีใครสนใจ แต่นั่นยังไม่สำคัญเท่าพยานเพียงคนเดียวที่จะให้การช่วยเหลือพวกเขาได้ กลับให้การในสิ่งที่ทำให้ทั้ง 4 คน จะต้องจดจำทริปนี้ไปชั่วชีวิต

หนังที่ดูจบแล้วอยากจะถามคนทำหนังว่า….พี่เอากันอย่างนี้เลยหรอ ฮ่าฮ่า มันเป็นหนังที่มีสถานการณ์ขัดใจหลายอย่างมากตั้งแต่ช่วงต้นเรื่องแล้วล่ะ คือในทีแรกก็มองว่าน่าจะเป็นหนังแนวตกกระไดพลอยโจน ตลกร้าย แต่ที่ไหนได้มันกลับเป็นเรื่องร้ายที่ไม่ตลกเอาเสียเลย

สิ่งที่ขัดใจในช่วงแรกๆเลยก็คือพวกพี่ๆตำรวจนี่แหละ ตั้งแต่ซีนที่ ซังวู โดนรถชนแล้ว คือพี่ตำรวจในหนังนี่แบบไม่รู้ร้อนรู้หนาว ไม่สนใจคนเจ็บเอาเสียเลย พี่ท่านปล่อยนอนแผ่หลากลางถนนมัวแต่หวงจับคนอยู่นั่นล่ะ เข้าใจแหละว่าหนังพยายามสร้างอารมณ์อึดอัดใจไม่เป็นธรรมกับตัวละคร เพื่อให้คนดูรู้สึกหน่วงและเห็นใจการไม่ได้รับความเป็นธรรม หรือการเร่งรีบพยายามปิดคดีโดยเร็วเพื่อไม่ให้เป็นข่าวใหญ่ คือเข้าใจในจุดประสงค์นะ แต่ว่าน่าจะทำให้มันเนียนหรือไม่ดูจงใจจนมัน Surreal เกินจริงไป จนทำให้เนื้อหาส่วนนี้ขาดความน่าเชื่อถือ

      ประเด็นที่หนังสื่อสารชัดเจนเลยว่าเป็นเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อน แต่หลังจากที่ดูจบ มันไม่ใช่เรื่องราวในแบบอุดมคติ ที่เพื่อนต้องรักใคร่ กลมเกลียวกัน ไม่ว่าจะเจอกับอะไร แต่เป็นหนังพิสูจน์ใจว่า…หากแม่งจนตรอกจริงๆ เราจะสามารถขายเพื่อนของเราเองเพื่อเอาตัวรอดได้หรือเปล่า

ตอนที่ดูไปจนถึงครึ่งเรื่องยังเดาทางไม่ออกนะ ว่าหนังพาตัวเองไปถึงตอนจบในแบบนั้นได้ไง เพราะหนังมันมีแนวทางให้จบในหลายแบบมาก ไม่ว่าจะการจบแบบอุดมคติทุกคนสามัคคีรวมใจพิสูจน์สิ่งที่เป็นข้อเท็จจริง แล้วเด็กทั้งหมดก็เคลียร์ตัวเองได้ทุกอย่าง หรือจบแบบแพแตกทุกคนต่างดิ้นรนเอาตัวรอดจากปัญหาที่เกิดขึ้น กระทั่งจบดาร์กที่สุดท้ายแล้วทุกคนไม่ได้รับความเป็นธรรม ไม่รอดจากการถูกลงโทษจากสิ่งที่ไม่รู้ว่าตัวเองก่อไว้จริงหรือเปล่า

      หนังมันจึงเป็นการพิสูจน์ใจกันระหว่างเพื่อนว่ารักกันมากแค่ไหน พร้อมจะจับมือร่วมหัวจมท้ายไปด้วยกันหรือเปล่า เอาจริงคนเราหากมีเพื่อนที่เรียกได้ว่าเพื่อนจริงๆไม่ใช่แค่คนรู้จัก ทุกคนก็คงรักเพื่อนด้วยกันทั้งนั้นแหละ เพียงแต่ว่ามันจะมากพอที่จะก้าวเดินไปด้วยกันไหม หากรู้ว่าทางข้างหน้ามันอันตรายและจุดจบมันอาจไม่สวยงาม

แม้จะดูหนังเกาหลีบ่อยแต่สารภาพเลยว่านักแสดงหลัก 4 คน รู้จักและคุ้นหน้าคุ้นตา รยูจุนยอล แค่คนเดียว ส่วนคนอื่นๆอีกสามคนก็ถือว่าแสดงได้โอเคไม่มีอะไรให้ตินะ กับ จีซู ที่แสดงเป็น ยองบี นี่ก็เป็นอีกคนที่ทำได้ดี และดูจะมีบทบาทมากกว่าใครในเรื่องพอสมควร

      สรุปแล้ว One Way Trip (2015) เพื่อนกัน…เพื่อนตายตลอดไป เป็นหนังเกาหลี ดราม่า ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนที่อาจจะต้องเตรียมใจก่อนดูสักหน่อยนะว่า เนื้อหาและการดำเนินเรื่องของหนังออกจะมีอะไรให้ขัดใจอยู่พอสมควร แต่ถ้าคนชอบอะไรแบบนี้ที่หน่วงๆอีโมชั่นเยอะๆ ก็อาจจะถูกใจก็ได้ ส่วนตัวผมเองก็ถือว่าบันเทิงไปกับหนังได้อยู่นะ ยิ่งหนังจบด้วยบทสรุปแบบนั้นมันยิ่งขยี้ตอกย้ำให้เห็นได้ชัดมากขึ้นไปอีกว่า เพื่อนกัน…เพื่อนตาย(ก็รับ)ตลอดไป

#MovieReview #รีวิวหนัง