Birds Without Names (2017) รักที่ไม่เข้าตา
#ปีนรั้วรีวิว #Drama #Mystery Director: Kazuya Shiraishi
แต่เขาก็ไม่สามารถฝ่าด่านกำแพงหัวใจของอีกฝ่ายไปได้เลย เมื่อ โทวาโกะ ยังมัวแต่ลำพึงลำพันถึง ชุนนิชิ คุโรซากิ (Yutaka Takenouchi) พ่อรูปหล่อชายที่มีภรรยาและลูกอยู่แล้ว คนรักเก่าของเธอที่เลิกรากันเมื่อ 8 ปีก่อนหน้า ที่เธอต้องจำใจอยู่กับ จินจิ ในทุกวันนี้ ก็เพียงเพราะต้องพึ่งพารายได้จากเขาเท่านั้น
แต่แล้วความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนก็เจอกับตัวแปร เมื่อ โทวาโกะ ได้พบกับ มาโกโตะ มิซุชิมะ (Tôri Matsuzaka) หนุ่มหล่อพนักงานร้านนาฬิกา เพียงแค่ได้พบกับฝ่ายชายในครั้งแรก โทวาโกะ ก็ไม่สามารถเก็บงำความต้องการของตัวเองไว้ได้เลย และแม้ จินนิ จะล่วงรู้ถึงความสัมพันธ์ของทั้งสองคน
โทวาโกะ ก็ไม่เคยสนใจความรู้สึกของอีกฝ่าย หรือถึงต่อให้เธอรู้ว่า มิซุชิมะ นั้นไม่ต่างจาก คุโรซากิ คนรักเก่าของเธอ แต่แล้วจู่ ๆ ชื่อของ คุโรซากิ คนรักเก่าก็วนกลับเข้ามาในชีวิตเธออีกครั้ง เมื่อมีเจ้าหน้าที่ตำรวจเข้ามาสอบถาม ถึงเรื่องที่ คุโรซากิ หายตัวไปนานถึง 5 ปี โดยที่ไม่มีใครรู้ชะตากรรมของเขาเลย
ก่อนจะลงรายละเอียดเนื้อหาขอออกตัวก่อนเลยว่า หนังเรื่องนี้ค่อนข้างนำเสนอในมุมมองด้านเดียว และตัวละคร โทวาโกะ ก็ถูกออกแบบมาให้ดูแย่ ฉะนั้นใครที่เฟมินิสต์จ๋าเลย อาจจะไม่ค่อยถูกใจเท่าไหร่นัก ที่หนังทำให้ โทวาโกะ ออกมาดูเป็นคนหลงใหลผู้ชายหล่อ เห็นแก่ตัวไม่แยกแยะผิดถูกในแบบนี้
***
หนังเรื่องนี้ทำให้เราสงสัยเลยว่า ทำไม โทวาโกะ ถึงทำตัวแย่เอามาก ๆ มองคนที่หน้าตา ไม่ว่า จินจิ จะพยายามทุ่มเททำให้ขนาดไหน เธอก็ไม่เคยสนใจ แถมยังใช้ประโยชน์จากความทุ่มเทนั้นเอาเปรียบอยู่ตลอด ไม่เคยรักษาน้ำใจ กระทั่งอีกฝ่ายทำงานกลับมาเหนื่อย ๆ เธอก็ยังใช้ให้เขาบีบนวดให้จนตัวเองหลับ แล้วคำพูดที่มีให้กับอีกฝ่ายคือ ที่ต้องนอนคว่ำให้นวดก็เพราะ เธอจะได้ไม่ต้องเห็นใบหน้าของเขา
เรียกว่าแม้จะใช้ชีวิตร่วมกันแต่ จินจิ ก็ยอมที่จะไม่มีความสัมพันธ์เกินเลยกับ โทวาโกะ แล้วที่มันตอกย้ำความแย่ของ โทวาโกะ ก็คือเรื่องของ มิซุชิมะ นี่แหละ เมื่อเขาเองก็เลวร้ายไม่ต่างจากคนรักเก่า แต่ โทวาโกะ ก็ไม่สนใจอะไรแม้จะรู้ว่าตัวเองโดนหลอก กลับยังตีมึนทำไม่รู้ไม่เห็น
หนังเล่าเรื่องราวแบบตัดสลับภาพของปัจจุบัน (ที่เล่าแบบตัดตอนไม่บอกหมด) และอดีตความรักระหว่าง โทวาโกะกับคุโรซากิ ว่ามันเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นบ้างระหว่างทั้งสองคน หนังเล่าออกมาในโทนดราม่าเราจึงไม่รู้เลยว่า การหายตัวไปของ คุโรซากิ นั้นมีความสำคัญกับเนื้อเรื่องอย่างไร
ส่วนนี้ผมไม่สปอยก็แล้วกัน แต่บอกได้ว่ากว่าจะรู้ก็ตอนจบโน่นเลยครับ แถมยังต้องมานั่งนึกย้อนลำดับเวลา ที่หนังเล่าใหม่ด้วยว่า เอาเหตุการณ์ส่วนไหนไปแปะต่อกับเหตุการณ์ไหน ถึงจะเข้าใจเนื้อหาหนังได้ครบถ้วน ตอนดูเฉลยเรื่องราวในตอนท้าย ยังมีแอบงงเหมือนกันในทีแรก
หนังมีฉากเลิฟซีนฮอต ๆ ระหว่าง โทวาโกะ ที่รับบทโดย ยู อาโออิ กับ มิซุชิมะ ที่รับบทโดย โทริ มัตซึซากะ แต่ก็ไม่ถึงกับติดเรทนะ คือนักแสดงเปลือยทั้งคู่ แต่หนังใช้เทคนิคมุมกล้องหลบจุดสำคัญไป ตอนดูมีแอบลุ้นเหมือนกัน ฮ่าฮ่า จริง ๆ ถ้าหนังจัดเต็มฉากแบบนี้ น่าจะเพิ่มความหน่วงได้เยอะ เพราะเรื่องราวในหนังมันชวนให้รู้สึกกระอักกระอ่วนได้เหมือนกัน เมื่อเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับการนอกใจ แต่คิดว่าหนังคงไม่ได้หวังจะสร้างอารมณ์หน่วงกับคนดู เพราะเท่าที่ดูหนังญี่ปุ่นผ่านมาที่เป็นหนังแมสจริง ๆ มีไม่มากนักที่ใช้ความกระอักกระอ่วนใจเป็นจุดขาย
ส่วนตัวผมเองไม่รู้จะมองว่าตัวละคร โทวาโกะ ในแง่มุมที่มีดีบ้างหรือจะร้ายทั้งหมด เมื่อเธอเองก็ทุ่มเทให้กับความรักของตัวเอง เพียงแต่ความรักที่ว่ามันผิด เมื่อไปคบซ้อนผู้ชายของคนอื่น หรือต่อให้รู้ว่าถูกหลอกใช้ประโยชน์ เธอก็ยังทนไม่ปริปากบ่นอะไร แต่ที่เป็นอย่างนั้นนั่นก็เพราะเธอดันชอบคนที่รูปลักษณ์ภายนอก มองแต่คนหล่อหน้าตาดี เลือกที่จะมองข้ามความดีที่อยู่ข้างในจริง ๆ ชีวิตเลยต้องเจอแต่ผู้ชายหลอกลวง
ส่วน จินจิ นั้นไม่แน่ใจว่า สามารถยกตัวละครนี้มาเทียบกับ โทวาโกะ ได้ไหม เมื่อตัวเขาเองก็ทุ่มเทให้เธอสารพัดไม่ว่าอีกฝ่ายจะทำตัวแย่ด้วยแค่ไหน สองตัวละครนี้แตกต่างกันตรงที่ จินจิ นั้น แม้จะมีความต้องการในตัว โทวาโกะ แต่เขาก็ไม่ได้หักหาญน้ำใจเธอ และในครั้งแรกที่พบกันแล้วเขาตกหลุมรัก
โทวาโกะ ก็ไม่ได้อยู่ในสภาพที่น่ามองนักในตอนนั้น จึงคงจะบอกได้ว่าทั้งสองคนต่าง ตกอยู่ในห้วงลึกของความรักจนถอนตัวไม่ขึ้น แต่ความบริสุทธิ์ของความรักของทั้งคู่ชั่งต่างกันเหลือเกิน เพราะความรักของ โทวาโกะ มันมีแต่ความใคร่ความเสน่ห์หา แต่ของ จินจิ นั้นมีแต่การให้ อยากเห็นคนรักมีความสุข
หนังสร้างจากนิยาย "Kanojo ga Sono Mei wo Shiranai Toritachi" ของ Mahokaru Numata และ ยู อาโออิ ยังได้รางวัลนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมจาก Japan Academy Prize ครั้งที่ 41 อีกด้วย ดูจากบทบาทที่ได้รับก็ต้องบอกว่าคู่ควรแล้วกับรางวัลนะ ถึงเนื้อหาหนังอาจจะไม่ได้หนักและแรงมาก แต่การต้องมาแสดงเป็นผู้หญิงที่นิสัยแย่ในเรื่องความรักขั้นสุด แบบหน้ามึนอย่างนี้ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเช่นกัน
สรุปแล้ว Birds Without Names (2017) เป็นหนังดราม่า ลึกลับ ที่เล่าเรื่องราวไปเรื่อยๆดูเหมือนไม่มีอะไรนะ หนังยาวระดับสองชั่วโมงแต่ก็ถือว่าเอาอยู่ไม่เบื่อ สามารถดึงคนดูเอาไว้กับเรื่องราวในหนังได้ เมื่อเราอยากจะรู้ว่า โทวาโกะ จะลงเอยอย่างไร แล้ว จินจิ จะเอาชนะใจเธอได้ไหม ที่สำคัญ คุโรซากิ คนรักเก่าล่ะหายตัวไปไหนกัน
หนังเรื่องนี้ทำให้เราสงสัยเลยว่า ทำไม โทวาโกะ ถึงทำตัวแย่เอามาก ๆ มองคนที่หน้าตา ไม่ว่า จินจิ จะพยายามทุ่มเททำให้ขนาดไหน เธอก็ไม่เคยสนใจ แถมยังใช้ประโยชน์จากความทุ่มเทนั้นเอาเปรียบอยู่ตลอด ไม่เคยรักษาน้ำใจ กระทั่งอีกฝ่ายทำงานกลับมาเหนื่อย ๆ เธอก็ยังใช้ให้เขาบีบนวดให้จนตัวเองหลับ แล้วคำพูดที่มีให้กับอีกฝ่ายคือ ที่ต้องนอนคว่ำให้นวดก็เพราะ เธอจะได้ไม่ต้องเห็นใบหน้าของเขา
เรียกว่าแม้จะใช้ชีวิตร่วมกันแต่ จินจิ ก็ยอมที่จะไม่มีความสัมพันธ์เกินเลยกับ โทวาโกะ แล้วที่มันตอกย้ำความแย่ของ โทวาโกะ ก็คือเรื่องของ มิซุชิมะ นี่แหละ เมื่อเขาเองก็เลวร้ายไม่ต่างจากคนรักเก่า แต่ โทวาโกะ ก็ไม่สนใจอะไรแม้จะรู้ว่าตัวเองโดนหลอก กลับยังตีมึนทำไม่รู้ไม่เห็น
หนังเล่าเรื่องราวแบบตัดสลับภาพของปัจจุบัน (ที่เล่าแบบตัดตอนไม่บอกหมด) และอดีตความรักระหว่าง โทวาโกะกับคุโรซากิ ว่ามันเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นบ้างระหว่างทั้งสองคน หนังเล่าออกมาในโทนดราม่าเราจึงไม่รู้เลยว่า การหายตัวไปของ คุโรซากิ นั้นมีความสำคัญกับเนื้อเรื่องอย่างไร
ส่วนนี้ผมไม่สปอยก็แล้วกัน แต่บอกได้ว่ากว่าจะรู้ก็ตอนจบโน่นเลยครับ แถมยังต้องมานั่งนึกย้อนลำดับเวลา ที่หนังเล่าใหม่ด้วยว่า เอาเหตุการณ์ส่วนไหนไปแปะต่อกับเหตุการณ์ไหน ถึงจะเข้าใจเนื้อหาหนังได้ครบถ้วน ตอนดูเฉลยเรื่องราวในตอนท้าย ยังมีแอบงงเหมือนกันในทีแรก
หนังมีฉากเลิฟซีนฮอต ๆ ระหว่าง โทวาโกะ ที่รับบทโดย ยู อาโออิ กับ มิซุชิมะ ที่รับบทโดย โทริ มัตซึซากะ แต่ก็ไม่ถึงกับติดเรทนะ คือนักแสดงเปลือยทั้งคู่ แต่หนังใช้เทคนิคมุมกล้องหลบจุดสำคัญไป ตอนดูมีแอบลุ้นเหมือนกัน ฮ่าฮ่า จริง ๆ ถ้าหนังจัดเต็มฉากแบบนี้ น่าจะเพิ่มความหน่วงได้เยอะ เพราะเรื่องราวในหนังมันชวนให้รู้สึกกระอักกระอ่วนได้เหมือนกัน เมื่อเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับการนอกใจ แต่คิดว่าหนังคงไม่ได้หวังจะสร้างอารมณ์หน่วงกับคนดู เพราะเท่าที่ดูหนังญี่ปุ่นผ่านมาที่เป็นหนังแมสจริง ๆ มีไม่มากนักที่ใช้ความกระอักกระอ่วนใจเป็นจุดขาย
ส่วนตัวผมเองไม่รู้จะมองว่าตัวละคร โทวาโกะ ในแง่มุมที่มีดีบ้างหรือจะร้ายทั้งหมด เมื่อเธอเองก็ทุ่มเทให้กับความรักของตัวเอง เพียงแต่ความรักที่ว่ามันผิด เมื่อไปคบซ้อนผู้ชายของคนอื่น หรือต่อให้รู้ว่าถูกหลอกใช้ประโยชน์ เธอก็ยังทนไม่ปริปากบ่นอะไร แต่ที่เป็นอย่างนั้นนั่นก็เพราะเธอดันชอบคนที่รูปลักษณ์ภายนอก มองแต่คนหล่อหน้าตาดี เลือกที่จะมองข้ามความดีที่อยู่ข้างในจริง ๆ ชีวิตเลยต้องเจอแต่ผู้ชายหลอกลวง
ส่วน จินจิ นั้นไม่แน่ใจว่า สามารถยกตัวละครนี้มาเทียบกับ โทวาโกะ ได้ไหม เมื่อตัวเขาเองก็ทุ่มเทให้เธอสารพัดไม่ว่าอีกฝ่ายจะทำตัวแย่ด้วยแค่ไหน สองตัวละครนี้แตกต่างกันตรงที่ จินจิ นั้น แม้จะมีความต้องการในตัว โทวาโกะ แต่เขาก็ไม่ได้หักหาญน้ำใจเธอ และในครั้งแรกที่พบกันแล้วเขาตกหลุมรัก
โทวาโกะ ก็ไม่ได้อยู่ในสภาพที่น่ามองนักในตอนนั้น จึงคงจะบอกได้ว่าทั้งสองคนต่าง ตกอยู่ในห้วงลึกของความรักจนถอนตัวไม่ขึ้น แต่ความบริสุทธิ์ของความรักของทั้งคู่ชั่งต่างกันเหลือเกิน เพราะความรักของ โทวาโกะ มันมีแต่ความใคร่ความเสน่ห์หา แต่ของ จินจิ นั้นมีแต่การให้ อยากเห็นคนรักมีความสุข
หนังสร้างจากนิยาย "Kanojo ga Sono Mei wo Shiranai Toritachi" ของ Mahokaru Numata และ ยู อาโออิ ยังได้รางวัลนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมจาก Japan Academy Prize ครั้งที่ 41 อีกด้วย ดูจากบทบาทที่ได้รับก็ต้องบอกว่าคู่ควรแล้วกับรางวัลนะ ถึงเนื้อหาหนังอาจจะไม่ได้หนักและแรงมาก แต่การต้องมาแสดงเป็นผู้หญิงที่นิสัยแย่ในเรื่องความรักขั้นสุด แบบหน้ามึนอย่างนี้ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเช่นกัน
สรุปแล้ว Birds Without Names (2017) เป็นหนังดราม่า ลึกลับ ที่เล่าเรื่องราวไปเรื่อยๆดูเหมือนไม่มีอะไรนะ หนังยาวระดับสองชั่วโมงแต่ก็ถือว่าเอาอยู่ไม่เบื่อ สามารถดึงคนดูเอาไว้กับเรื่องราวในหนังได้ เมื่อเราอยากจะรู้ว่า โทวาโกะ จะลงเอยอย่างไร แล้ว จินจิ จะเอาชนะใจเธอได้ไหม ที่สำคัญ คุโรซากิ คนรักเก่าล่ะหายตัวไปไหนกัน
ฝากช่องยูทูปรีวิวหนังช่องเล็ก ๆ ด้วยครับผม: https://www.youtube.com/channel/UCo1Txn08XONf92m_kngztWQ
ขอบคุณภาพประกอบจากภาพยนตร์: Birds Without Names (2017)
รับชมได้ทาง: HBO GO
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น