Review: Triangle (2009)

 Triangle (2009) เรือสยองมิตินรก

#ปีนรั้วรีวิว #Fantasy #Mystery #Thriller Director: Christopher Smith

      เจส (Melissa George) คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวของ ทอมมี่ (Joshua McIvor) ลูกชายออทิสติกที่เธอเหนื่อยหน่ายกับภาระ ที่ต้องแบกรับอยู่คนเดียวอย่างมาก ในวันที่ เกร็ก (Michael Dorman) ชวน เจส ไปร่องเรือยอร์ชกับเพื่อนเพื่อน ๆ อย่าง นิกสัน (Henry Nixon) ซัลลี่ (Rachael Carpani) วิกเตอร์ (Liam Hemsworth) และเพื่อนใหม่อย่าง เฮเธอร์ (Emma Lung) เจส มาถึงท่าเรือด้วยสภาพมึนงงเหมือนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ได้แต่บอกกับเพื่อน ๆ ว่าเธอส่ง ทอมมี่ ไปโรงเรียนแล้วถึงได้มาตามที่นัดกันไว้

หลังจากที่ทุกคนลงเรือทุกอย่างผ่านไปอย่างราบลื่นได้ไม่นาน จู่ ๆ ก็เกิดพายุใหญ่พัดเรือจนคว่ำไป ทุกคนได้แต่ลอยคออยู่ในทะเล กระทั่งพายุสงบลง พวกเขาถึงปีนกลับขึ้นเรือยอร์ชที่พอจะประคองตัวลอยอยู่ได้ ไม่นานนักก็มีเรือลำใหญ่แล่นผ่านมาพอดี ทุกคนต่างโห่ร้องขอความช่วยเหลือ แต่ไม่มีเสียงใครตอบกลับมา แม้ทุกคนจะสังเกตเห็นใครคนหนึ่งอยู่บนเรือก็ตาม หลังจากที่ทั้งหมดขึ้นมาบนเรือลำนั้น พวกเขาได้พบกับความว่างเปล่า ไม่มีใครอยู่บนเรือไม่มีความช่วยเหลือใด ๆ ทั้งสิ้น แต่สิ่งที่รอพวกเขาอยู่บนเรือนั้นกลับเป็นใครบางคน ที่กำลังคร่าชีวิตพวกเขาไปทีละคน และจะไม่ยอมหยุดจนกว่าจะได้สิ่งที่ต้องการ

      หนังระทึกขวัญเรื่องหนึ่งที่ค่อนข้างมีกระแส และมักถูกนำมาพูดถึงอยู่บ่อย ๆ สำหรับหมวดหนังระทึกขวัญที่มีความเกี่ยวข้องกับการย้อนเวลา หรือการวนลูปเวลาของตัวละคร หลังจากดูจบแล้วผมไม่แปลกใจเลยนะ ว่าทำไมถึงมักมีคนนำมาพูดถึงเสมอ แม้หนังอาจจะไม่ได้เรียกว่ามาสเตอร์พีชดีงามอะไรมากมาย

เพราะแม้จะเป็นหนังที่เกี่ยวกับการวนลูปเวลา ที่เหมือนชวนงงเข้าใจยาก แต่หนังทำออกมาได้บันเทิง ย่อยง่าย ผูกโยงแต่ละลูปเวลาได้ดี เพราะถึงแม้เราจะเดาเรื่องราวได้ก็จริง แต่หากยังไม่ถึงบทสรุปเราก็ไม่มีทางรู้หรอกว่า ทำไมตัวละครจึงตัดสินใจทำอะไรต่าง ๆ ลงไปในแบบนั้น

ข้อดีของหนังเรื่องนี้ที่ต่างจากหนังวนลูปเวลาเรื่องอื่นก็คือ แก้โจทย์การคาดเดาของคนดูได้ เมื่อเหตุการณ์วนซ้ำแล้วคนดูจับทางได้ เพราะโจทย์ใหญ่ของหนังแนววนลูปเวลาก็คือ ความน่าเบื่อ เมื่อเหตุการณ์ที่ตัวละครเจอมันต้องวนซ้ำเดิมหลายรอบนี้แหละ คือพอผู้ชมดูผ่านลูปเหตุการณ์รอบแรกผ่านไปแล้ว

แน่นอนว่าถึงแม้การวนลูปครั้งถัดไปจะเล่าผ่านมุมมองตัวละครตัวเดิม แต่หนังจะต้องเล่าซ้ำกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในลูปเวลาก่อนหน้า พอคนดูเริ่มจับทางและคาดเดาเหตุการณ์ต่าง ๆ ได้หมดแล้ว หากหนังตีโจทย์นี้ไม่แตก ผลที่ได้มันจะเป็นความน่าเบื่อในทันที

แต่กับ Triangle (2009) เรือสยองมิตินรก หนังแก้โจทย์ที่ว่านี้ได้ดี เพราะแม้สุดท้ายแล้วหนังจะเดินตามสูตรของหนังวนลูปเวลา แต่หนังสับขาหลอกคนดูได้สำเร็จ ที่สามารถเล่าออกมาให้มันมีความเหมือนและไม่เหมือนกันได้ จุดนี้เองมันเลยทำให้คนดูเดาไม่ถูก ว่าผลลัพธ์มันจะออกมาเป็นแบบไหน เมื่อความเป็นไปได้มันสามารถพลิกออกได้ทุกหน้า ไม่ได้ใช้แค่การสับขาหลอกคนดูรอบเดียวเล่าไปเรื่อย ๆ แล้ววนลูปซ้ำเดิมจนหนังขาดความน่าติดตาม

จะว่าไปสไตล์การเล่าเรื่องคล้าย ๆ Time Crimes (2007) เหมือนกัน ส่วนตัวแล้วชอบทั้งสองเรื่อง แต่ถามว่าเรื่องไหนเล่าได้น่าติดตามมากกว่ากันคงตอบได้ว่า Triangle (2009) นี่แหละ ส่วน Time Crimes (2007) ความเจ๋งมันอยู่ที่ช่วงท้ายเรื่องที่เฉลยเรื่องราวทุกอย่าง แต่ระหว่างทางการเล่าเรื่องมันไม่น่าติดตาม ขาดความน่าสนใจ ผิดกับ Triangle (2009) ที่ระหว่างทางมันสนุก แม้การเฉลยทุกอย่างของหนังมันอาจจะไม่ถึงกับชวนช็อก หรือรู้สึกต้องอุทานว่า WTF ก็เถอะ เพราะเอาจริงมันกลายเป็นดราม่าที่โคตรเศร้าและสิ้นหวังสุด ๆ เหมือนกัน

กับความรู้สึกของคนที่อยากแก้ไขความผิดพลาดของตัวเอง คนที่เห็นความสำคัญของคนสำคัญในวันที่สาย ความพยายามที่จะยื้อสิ่งสำคัญนี้เอาไว้ไม่ยอมปล่อย แม้ตัวเองจะมีทางเลือกที่สามารถจะหยุดลูปเวลานี้ได้อย่างง่ายดาย แต่ก็เลือกที่จะทรมานและลงโทษตัวเองต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

สรุปแล้ว Triangle (2009) เรือสยองมิตินรก ผมพยายามเขียนแบบไม่สปอยแล้วนะ ฮ่าฮ่า เอาเป็นว่าคอหนังระทึกขวัญ หรือแนววนลูปเวลา น่าจะบันเทิง ฟิน สนุกไปกับเรื่องนี้ได้ ตัวแอดเองโชคดีที่หลบสปอยมาได้หลายปี ใครยังไม่ได้ดูก็รีบ ๆ ดูซะเลย โดนสปอยก่อนเดี๋ยวจะไม่สนุกเอา

 

ฝากช่องยูทูปรีวิวหนังช่องเล็ก ๆ ด้วยครับผม:  https://www.youtube.com/channel/UCo1Txn08XONf92m_kngztWQ

 

ขอบคุณภาพประกอบจากภาพยนตร์: Triangle (2009)

#MovieReview #รีวิวหนัง