The Wailing (2016)

The Wailing (2016) aka Gok-seong ฆาตกรรมอำปีศาจ
#ปีนรั้วรีวิว #Horror #Thriller

      หนังที่เอาจริงแล้วตัวผมเองก็อยากดูนานแล้วเหมือนกันนะ  ด้วยเพราะเป็นผลงานของผู้กำกับ ฮงจินนา จาก The Chaser (2008) โหดดิบไล่ล่า หนังที่ทำออกมาได้ถูกใจคอหนังระทึกขวัญหลายคน แต่ก็ข้ามไปข้ามมาไม่มีโอกาสดูสักทีจนกระทั่งวันนี้ที่ฤกษ์งามยามดีได้ดูจนได้
กกซอง เมืองเล็กๆแห่งหนึ่งในเกาหลีใต้ที่เคยอยู่กันอย่างเงียบสงบมานาน ทว่าระยะหลังเริ่มมีข่าวลือประหลาดๆเกิดขึ้น  แต่ที่เลวร้ายกว่าข่าวสารที่ลือกันโดยที่ไม่รู้ว่ามีมูลหรือเปล่าก็คือ เหตุฆาตกรรมประหลาดที่คนร้ายเหมือนกับได้รับพิษหรือติดโรคบางอย่างจนสติฟั่นเฟือน แล้วลงมือฆ่าคนภายในบ้านจนตายยกครัว จงกู (Do-won Kwak) นายตำรวจท้องถิ่นจึงพยายามสืบสวนทุกทางเพื่อคลี่คลายคดี ด้วยข้อมูลที่ได้รับมา กลับได้พบความเชื่อมโยงเหตุร้ายในหมู่บ้านกับชายนิรนามชาวญี่ปุ่น (Jun Kunimura) ที่เพิ่งย้ายขึ้นมาอยู่บนภูเขาในเมืองเมื่อไม่นานนี้

      รวมทั้งข่าวลือต่างๆเกี่ยวกับชายนิรนาม ทำให้ จงกู ตัดสินใจชวนเพื่อนตำรวจและบาทหลวงที่พอจะสื่อสารภาษาญี่ปุ่นได้ขึ้นไปบนภูเขาเพื่อสอบถามข้อมูล แต่ทั้งสามคนกลับได้พบสิ่งแปลกประหลาดภายในบ้านไม่ว่าจะเป็นแท่นพิธีกรรม รวมทั้งรูปถ่ายและข้าวของต่างๆของครอบครัวที่เกิดเหตุฆาตกรรม ทำให้ จงกู เริ่มมั่นใจแล้วว่าเรื่องแปลกๆที่เกิดขึ้นในเมืองต้องมาจากชายญี่ปุ่นคนนี้แน่ๆ

แต่หลังจาก จงกู ลงจากภูเขากลับมาถึงบ้าน ฮโยจิน (Hwan-hee Kim) ลูกสาวของเขากลับเริ่มมีอาการแปลกประหลาดไปเหมือนไม่ใช่ลูกสาวคนเดิมของเขา ทำให้ต้องเดือดร้อนถึงร่างทรงอย่าง อิลกวาง (Jung-min Hwang) ที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ จงกู และครอบครัว รวมทั้งเมืองนี้เพื่อกำจัดปีศาจร้ายออกไป

      เป็นหนังที่หากใครจะดูของบอกเลยว่าไม่ต้องไปคาดเดา…เชี่ยไร…กับหนังเรื่องนี้หรอก สับขาหลอกทั้งเรื่องแบบตั้งใจจะโกหกคนดู ฉะนั้นแล้วกว่าเราจะถึงบางอ้อจริงๆก็จนหนังจบนั่นแหละ เอาจริงหนังจบแล้วยังอึนๆ ต้องมานั่งนึกย้อนอยู่เหมือนกันนะว่าตกลงมันอะไรยังไง ว่าไปพอดูหนังจบแล้วเลื่อนผ่านมาเห็นโปสเตอร์ของหนัง ก็มีความบอกใบ้ความสปอยเล็กๆอยู่เหมือนกันนะ แต่หากใครยังไม่ได้ดูแล้วไม่ได้สนใจโปสเตอร์  ก็คงไม่รู้จุดที่มันบอกใบ้เราหรอกแทบสังเกตไม่เห็นเหมือนกัน

      เขียนถึงยากเหมือนกันนะเรื่องนี้แพลมข้อมูลอะไรออกไปก็เหมือนจะสปอย  ซึ่งหนังแนวนี้มันต้องดูแบบไม่มีอะไรอยู่ในหัวเลยถึงจะสนุกกับการที่เราได้รู้เท่าๆกับตัวละคร หนังเองมีความเป็น ราโชมอน เล็กๆกับการเล่าสถานการณ์ข้อเท็จจริงที่แตกต่างไปให้กับทั้ง จงกูและคนดู ได้รับรู้ในบางช่วงของหนัง ยิ่งกับช่วงท้ายไคล์แม๊กซ์ยิ่งชัดเจนที่ จงกู ต้องตัดสินใจเลือกหนทางไหนสักทางเพื่อช่วยครอบครัว และอีกด้านคนดูอย่างเราที่ต้องคอยลุ้นกับบาทหลวงหนุ่มที่ลุยเดี่ยวเข้าไปหาใครบางคนบนภูเขา ว่าจริงๆแล้วเขาคืออะไรกันแน่ ซึ่งมันเป็นอะไรที่ลุ้นจนวินาทีสุดท้ายจริงๆ

      แต่ที่อาจจะรู้สึกสะดุดใจกับการเล่าเรื่องของหนังตรงไหน คงจะเป็นการใช้วิธีการจงใจหลอกคนดูจนเกินไปนี่แหละ พอเราดูจบมันเลยไม่ใช่ความเหวอหรือเงิบแดก แต่ออกจะเป็นความมึนงงสงสัยหลายอย่างที่หนังเล่าซะมากกว่า…ว่าทำไมถึงทำอย่างนั้นทำไมถึงทำอย่างนี้ ที่ชัดเจนสุดก็คือเรื่องตาลุงคนญี่ปุ่นนั่นแหละ ที่สารพัดสร้างสถานการณ์ให้สงสัยและคลายสงสัยอยู่ตลอดทั้งเรื่อง 

      แต่หากไม่คิดมากกับเรื่องที่ว่ามาจนเกินไป คือมันก็ไม่ใช่ข้อเสียหรือข้อติหรอกแต่อย่างที่บอกไปว่าพอหนังจบ แล้วมันอึนๆงงๆต้องมานั่งจับต้นชนปลายซะเยอะ กับเนื้อหาที่หนังใส่เข้ามาเพื่อสับขาหลอกคนดู แทนที่หนังจบแล้วจะเก็ตเลยต้องมานั่ง…อ้าวจบแล้วหรอ มาขบคิดต่ออีกว่ามันยังไงกันแน่ว่ะสับขาหลอกเยอะเหลือเกิน

หากจะว่ากันที่เรื่องความบันเทิงต้องบอกเลยว่า The Wailing (2016) เป็นหนังที่โคตรจะตอบโจทย์คอหนัง ระทึกขวัญ สยองขวัญ ลึกลับ ที่คนดูชอบการถูกหนังปั่นหัวหลอกล่อ ค่อยๆโปรยเศษขนมปังให้เดินตามเหมือนตัวละคร ก่อนที่จะพบกับความจริงที่ว่าทางที่เดินไปแม่งเป็นกระท่อมขนมหวานของนังแม่มดใจร้ายซะงั้น ฮ่าฮ่า

      สรุปแล้ว The Wailing (2016) บอกเลยว่าดูเหอะหากคุณชอบหนังระทึกขวัญ สนุก ไม่ผิดหวังแน่นอน เพียงแต่ดูจบแล้วอาจจะต้องมานั่งขบคิดสรุปรวมเนื้อหาสักหน่อยเท่านั้นเอง…ไม่รู้จะหลอกอะไรกูนักหนา…ห่าเอ้ย ฮ่าฮ่า

 

ขอบคุณเครดิตรูปภาพประกอบบทความจากภาพยนตร์ : The Wailing (2016)

#MovieReview #รีวิวหนัง