Review: Creepy (2016)

 Creepy (2016)

#ปีนรั้วรีวิว #Horror #Mystery #Thriller Director: Kiyoshi Kurosawa

      ทาคาคุระ (Hidetoshi Nishijima) นายตำรวจนักสืบที่กำลังสอบสวน มัตสึโอกะ (Toru Baba) ผู้ต้องสงสัยคดีฆาตกรรมต่อเนื่อง 8 ศพ ที่เบื้องบนเร่งรัดการสอบสวนสั่งให้ปิดคดีโดยเร็ว แต่เขามองการสอบสวนครั้งนี้เหมือนเป็นโอกาส ที่จะได้ศึกษาพฤติกรรมของคนร้าย แม้ โนกามิ (Masahiro Higashide) รุ่นน้องของเขาจะไม่เห็นด้วยกับความคิดนี้ก็ตาม ยังไม่ทันที่ ทาคาคุระ จะคำเนินการสอบสวนจนเสร็จสิ้น มัตสึโอกะ ที่พยายามหลบหนีออกจากสถานีตำรวจได้จับประชาชนไว้เป็นตัวประกัน ส่วน ทาคาคุระ ที่อยากพิสูจน์แนวความคิดของตัวเอง เกือบต้องสังเวยชีวิต เพราะความมั่นใจแบบผิด ๆ ในครั้งนั้น

หลังจากรอดชีวิตมาได้แบบหวุดหวิด เขาตัดสินใจพา ยาสุโกะ (Yûko Takeuchi) ภรรยาย้ายมาอยู่ต่างเมือง ลาออกจากการเป็นตำรวจ กลายมาเป็นอาจารย์มหาลัยสอนวิชาอาชญาวิทยาแทน แต่ดูเหมือนว่าเพื่อนบ้านในละแวกที่เขาอยู่นั้น เหมือนไม่อยากต้อนรับและเป็นมิตรกับเขาและเธอสักเท่าไหร่ แถมเพื่อนบ้านอย่าง นิชิโนะ (Teruyuki Kagawa) ยังมีพฤติกรรมแปลก ๆ น่าขนลุกตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบ ขณะเดียวกับที่อดีตเพื่อนร่วมงานอย่าง โนกามิ ได้ติดต่อเขา เกี่ยวกับเบาะแสคดีคนหายยกครอบครัวเมื่อ 6 ปีก่อน ทาคาคุระ จึงเริ่มหาข้อมูลในคดีนั้นอีกครั้ง จนพบเบาะแสบางอย่างที่อาจนำไปหาตัวคนร้ายได้

      เป็นหนังที่ทำให้นึกถึงหนังอีกเรื่องหนึ่งอย่างประหลาด เรื่องนั้นก็คือ Arlington Road (1999) หักชนวนวินาศกรรม ที่บอกว่านึกถึงก็เพราะสถานการณ์ของสองตัวละครเอก ทาคาคุระกับไมเคิล ฟาราเดย์ ต่างตกอยู่ในชะตากรรมคล้ายกัน เริ่มจากการตัดสินใจที่ผิดพลาดในหน้าที่ จนทำให้ต้องลาออกจากการเป็นตำรวจ กลายมาเป็นอาจารย์มหาลัย ทาคาคุระ สอนอาชญาวิทยา ส่วน ไมเคิล ฟาราเดย์ สอนทฤษฎีการก่อการร้าย แล้วอีกอย่างก็คือ ได้เจอกับเพื่อนบ้านผู้น่าสงสัยเหมือนกันอีก ความรู้สึกตอนดูเลยแอบลุ้นว่าจะมีอะไรคล้ายกันอีกบ้าง

สิ่งสุดท้ายที่ให้ความรู้สึกคล้ายกันทั้งสองเรื่อง คืออารมณ์ของคนดูหลังจากที่ ทาคาคุระ ได้พบกับ นิชิโนะ นั่นแหละ ว่าตกลงแล้วเขาเพียงแค่หวาดระแวงไปเอง จากปมความผิดพลาดในอดีต หรือว่าเพื่อนบ้านผู้น่าสงสัยมีอะไรปกปิดอยู่จริง ๆ แต่หลังจากนั้นหนังก็ดำเนินในวิถีแตกต่างกันไปโดยสิ้นเชิง โดยที่ Creepy (2016) เปิดเผยตัวเองอย่างชัดเจนว่าต้องการนำเสนออะไร ส่วน Arlington Road (1999) ที่นำเสนอคนละรูปแบบนั้น ต้องบอกว่าเล่นเอาคนดูแทบหงายเงิบตกเก้าอี้

สิ่งที่ Creepy (2016) เรื่องนี้นำเสนอก็ตามชื่อหนังเลยก็คือ “ความน่าขนลุก” ไม่ว่าจะความรู้สึกต่อตัวละคร ทาคาคุระ ที่คนดูอย่างเราเองก็รู้สึกไม่มั่นคง ว่าตกลงแล้วเขาอาจป่วยแล้วหวาดระแวงไปเอง ภรรยาอย่าง ยาสุโกะ ที่เหมือนเป็นแม่บ้านธรรมดาทั่วไป แต่เมื่อเธอสนิทสนมกับเพื่อนบ้านอย่าง นิชิโนะ มากขึ้น เหมือนเธอเองก็มีความลับกับสามี สำคัญที่สุดก็เพื่อนบ้านผู้น่าสงสัยอย่าง นิชิโนะ ตัวละครที่หนังสร้างบรรยากาศน่าขนลุก ตั้งแต่เรายังไม่เห็นตัวตนเขาเลยด้วยซ้ำ เปิดฉากแรกเพียงแค่เดินกล้องถอยเพื่อขยายภาพหน้าบ้านของ นิชิโนะ ออกมาเรื่อย ๆ เห็นลมพัดต้นไม้ไหว ก็สามารถสร้างบรรยากาศ อึมครึม น่าขนลุกได้แล้ว

บรรยากาศความไม่น่าไว้วางใจในหนัง หลายครั้งทำให้เราไม่เพียงแค่สงสัยตัวละคร นิชิโนะ เท่านั้น ตัวละครที่ดูไม่น่ามีอะไรอย่าง โนกามิ บางครั้งเราเองก็ยังแอบคิดว่า เขามีจุดประสงค์อะไรแอบแฝงหรือเปล่า ในการให้ ทาคาคุระ ที่ไม่ใช่ตำรวจแล้วช่วยสืบสวนคดี กระทั่งตัวละคร ซากิ (Haruna Kawaguchi) ลูกสาวคนเล็กผู้เหลือรอดเพียงหนึ่งเดียว จากคดีคนหายยกครัวเมื่อ 6 ปีก่อน ในบางขณะคนดูอย่างเราก็อดที่จะแอบสงสัยเธอไม่ได้เหมือนกัน

หนังสามารถ Keep อารมณ์ บรรยากาศหวาดระแวง น่าขนลุก แบบนี้ไปได้ตลอดรอดฝั่ง จนกระทั่งถึงจุดที่เฉลยเรื่องราวออกมาทั้งหมด ซึ่งจะให้จำกัดความว่ายังไงดี คือหนังเองก็ดำเนินไปได้อย่างไม่เกินความคาดเดาจากเนื้อหาของหนัง แต่กลายเป็นว่าคนดูสายมโน ชอบเดาคิดมาก(เหมือนผม)เองต่างหากที่จินตนาการไปไกล ส่วนบทสรุปแล้วใครเป็นคนร้าย ตกลงมีคนร้ายจริงไหม หรือ ทาคาคุระ อาจจะเพียงแค่หวาดระแวง หลอนไปเองจากความผิดพลาดในอดีต ใครอยากรู้ลองไปหูมาดูกันเองก็แล้วกันครับ

สรุปแล้ว Creepy (2016) เป็นหนังที่เล่นจิตวิทยากับคนดู สร้างบรรยากาศชวนหวาดระแวง น่าขนลุก ออกแบบคาแรคเตอร์ตัวละครให้น่าสงสัย ถามว่าทำได้ผลไหมก็ถือว่าได้ตามนั้นนะ หากถามว่าหนังสนุก บันเทิงไหม บอกได้ว่าหากความอดทนไม่สูง มีแอบเนือยบ้างเหมือนกัน

#MovieReview #รีวิวหนัง