Tiger : My Life as a Cat (2019) อั๊ยยะ…ป๊ะป๋ากลายเป็นเจ้าเหมียว
#ปีนรั้วรีวิว #Comedy Director: Masaya Kakehi
ในวัน ๆ หนึ่งของ สึซุโอะ หากเขาไม่อยู่สนามแข่งพนันหรือร้านเกม เจ้าตัวก็จะแอบย่องเข้าไปในร้านขายหนังสือ เพื่อแอบเอา Neko Man ผลงานของตัวเอง ออกมาขึ้นโชว์แทนมังงะของคนอื่น เมื่อเห็นคนเป็นพ่อไม่เอาอ่าวเอาทะเล จึงทำให้ลูกสาวอย่าง มิยู ทากาฮาตะ (Kokoro Hirasawa) พยายามสร้างภาพพ่อให้ดูดีในสายตาคนอื่น แม้มันจะไม่ได้ผลก็ตาม ยิ่งกับการเห็นพ่อไม่ทำงานการอะไร แถมยังแอบขโมยเงินของ นัทสึโกะ ทากาฮาตะ (Mikako Tabe) แม่ที่ทำงานเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงของครอบครัวเพียงคนเดียว
มิยู จึงพลั้งปากบอกให้ สึซุโอะ ไปตายซะ ซึ่งคำพูดของเธอดันเกิดขึ้นจริง ๆ เมื่อ สึซุโอะ ถูกรถชนตายหลังจากที่เพิ่งโชคดี แทงพนันได้เงินกลับมาเป็นฟ่อน สึซุโอะ ที่ทำใจยอมรับความตายของตัวเองไม่ได้ พยายามขอร้องเทวดาให้ส่งเขากลับมาอีกครั้ง ในที่สุดคำขอร้องของเขาดูจะเป็นผล เมื่อ สึซุโอะ ถูกส่งกลับมายังโลกมนุษย์อีกครั้ง เพียงแต่คราวนี้เขาต้องกลับมาในร่างแมวเหมียวขนปุย สัตว์เลี้ยงแสนเกลียดของเขาเป็นเวลา 1 เดือนนั่นเอง
สนใจหน้ากากอนามัยป้องกันฝุ่นไปตำกันได้เลยครับ https://shope.ee/5zuIeb8GTg
หนังแนวครอบครัวจากมังงะ "Tora san" ของ Mina Itaba ที่จะว่าไปวัตถุดิบหรือพล็อตหนังแนว ๆ นี้ มีออกมาเยอะมากที่เกี่ยวกับ การสลับร่าง ย้อนเวลา ย้อนวัย เพื่อแก้ไขความผิดพลาดในอดีต เพียงแต่ที่ Tiger : My Life as a Cat (2019) เรื่องนี้แตกต่างไปจากเรื่องอื่น คงจะเป็นการที่ตายแล้วได้กลับมาในร่างใหม่อีกครั้ง เพียงแต่เป็นการกลับมาในร่างเจ้าแมวเหมียว
การที่บทไม่เลือกให้กลับมาเป็นคน ซึ่งแตกต่างจากเรื่องอื่นมันเลยเป็นทั้งข้อดี แล้วก็ข้อด้อยในคราวเดียวกัน เมื่อการกลับมาเป็นแมวมันทำให้ตัวหนังมีความน่ารัก สดใส หลายฉากทำให้คนดูอมยิ้มไปด้วยได้ ภาพแฟนตาซีของเจ้า โทระซัง กับ เหล่าแมวเหมียวตัวอื่นที่ใช้คนแสดงแทน ตอนเห็นตัวอย่างผมกังวลว่ามันจะไม่เข้ากัน แต่พอดูในหนังจริง ๆ แล้วมันก็น่ารักดีเหมือนกันนะ ยิ่งกับน้องเหมียวที่ชื่อ White Vest (Marie Iitoyo) ที่แสดงโดย มาริเอะ อิโตโยะ นี่น่ารักโฮกเลย ฮ่าฮ่า
แต่อีกด้านหนึ่งที่เป็นข้อเสียก็คือ ทำให้ภารกิจของเจ้าเหมียวโทระซัง ที่ต้องกลับมาแก้ไขมันไม่มีอะไรให้เล่น เพราะตอนอยู่ในร่างแมวเจ้าตัวทำอะไรไม่ได้เลย ฉากดราม่าแก้ไขความผิดพลาดมันเลยไปไม่สุด เมื่อ สึซุโอะ ติดอยู่ในร่างโทระซัง ความดราม่าที่ได้ผลดีของหนัง เลยไปอยู่กับ นัทสึโกะ ที่เกิดความไม่เข้าใจกับ มิยู หลังจากสามีของเธอเสียชีวิต มีบางฉากทำผมอึน ๆ น้ำตาคลอได้เหมือนกัน
ส่วนที่ควรจะโดดเด่นของหนังแนวนี้ อย่างการเรียนรู้ความผิดพลาดในอดีต เลยไม่ค่อยถูกขับเน้นออกมาชัดเจนมากนัก เมื่อเทียบกับหนังแนวเดียวกันนี้เรื่องอื่น พอเนื้อหาส่วนที่สัมผัสความรู้สึกของคนดูได้ เป็นเรื่องของคู่แม่ลูกทากาฮาตะ มันเลยดูเหมือนเป็นหนังการก้าวข้ามความสูญเสียของคนเป็นมากกว่า
แต่หากจะอุปมาว่าหนังต้องการตีความต่างไปจากเรื่องอื่น ก็อาจพอฟังได้นะเมื่อหนังเรื่องอื่นตัวละครที่มีโอกาส ได้กลับมาเรียนรู้แก้ไขความผิดพลาด พวกเขามักจะได้กลับไปมีชีวิตในแบบเดิมของตัวเอง แต่กับ สึซุโอะ เขาตายจริงตายแล้วตายเลย บทจึงอาจไม่จำเป็นต้องเน้นการเรียนรู้ความผิดพลาดที่ว่ามากนัก ในมุมที่ สึซุโอะ ได้เรียนรู้เลยเป็นเรื่องของความเสียดายโอกาส
ที่เมื่อมีชีวิตอยู่เขาพลาดอะไรหลายอย่าง มังงะ Neko Man เขาก็ไม่เขียนมันให้จบ ทั้งที่งานวาดมังงะนี่แหละที่ทำให้เขาเป็นฮีโร่ เป็นไอดอลในสายตาของ มิยู ที่ชอบวาดรูปไม่ต่างกัน หน้าที่สามีที่ไม่ได้แบ่งเบาภาระของภรรยา ที่แบกรับภาระทำงานตัวเป็นเกลียวอยู่คนเดียว เพื่อสนับสนุนให้เขามีเวลาได้ทำในสิ่งที่รัก
หลังจากดูจบแล้วคงผมคงบอกได้ว่า แม้ Tiger : My Life as a Cat (2019) จะเล่าเรื่องราวความสูญเสียในครอบครัว แต่หนังก็เล่าในมุมมองบวก แม้จะเล่าเรื่องคนตายแต่ก็ให้บทเรียนกับคนที่ยังอยู่ว่า เมื่อยังมีลมหายใจก็ควรทำในสิ่งที่ควรทำ อย่าปล่อยโอกาสให้ผ่านไป เพราะมันอาจไม่มีครั้งที่สองก็ได้ ส่วนคนที่สูญเสียคนในครอบครัวที่รักไป ก็สามารถยิ้มให้กันอย่างมีความสุขได้ เพราะนั่นคือสิ่งที่คนจากไปคงอยากเห็น
การที่บทไม่เลือกให้กลับมาเป็นคน ซึ่งแตกต่างจากเรื่องอื่นมันเลยเป็นทั้งข้อดี แล้วก็ข้อด้อยในคราวเดียวกัน เมื่อการกลับมาเป็นแมวมันทำให้ตัวหนังมีความน่ารัก สดใส หลายฉากทำให้คนดูอมยิ้มไปด้วยได้ ภาพแฟนตาซีของเจ้า โทระซัง กับ เหล่าแมวเหมียวตัวอื่นที่ใช้คนแสดงแทน ตอนเห็นตัวอย่างผมกังวลว่ามันจะไม่เข้ากัน แต่พอดูในหนังจริง ๆ แล้วมันก็น่ารักดีเหมือนกันนะ ยิ่งกับน้องเหมียวที่ชื่อ White Vest (Marie Iitoyo) ที่แสดงโดย มาริเอะ อิโตโยะ นี่น่ารักโฮกเลย ฮ่าฮ่า
แต่อีกด้านหนึ่งที่เป็นข้อเสียก็คือ ทำให้ภารกิจของเจ้าเหมียวโทระซัง ที่ต้องกลับมาแก้ไขมันไม่มีอะไรให้เล่น เพราะตอนอยู่ในร่างแมวเจ้าตัวทำอะไรไม่ได้เลย ฉากดราม่าแก้ไขความผิดพลาดมันเลยไปไม่สุด เมื่อ สึซุโอะ ติดอยู่ในร่างโทระซัง ความดราม่าที่ได้ผลดีของหนัง เลยไปอยู่กับ นัทสึโกะ ที่เกิดความไม่เข้าใจกับ มิยู หลังจากสามีของเธอเสียชีวิต มีบางฉากทำผมอึน ๆ น้ำตาคลอได้เหมือนกัน
ส่วนที่ควรจะโดดเด่นของหนังแนวนี้ อย่างการเรียนรู้ความผิดพลาดในอดีต เลยไม่ค่อยถูกขับเน้นออกมาชัดเจนมากนัก เมื่อเทียบกับหนังแนวเดียวกันนี้เรื่องอื่น พอเนื้อหาส่วนที่สัมผัสความรู้สึกของคนดูได้ เป็นเรื่องของคู่แม่ลูกทากาฮาตะ มันเลยดูเหมือนเป็นหนังการก้าวข้ามความสูญเสียของคนเป็นมากกว่า
แต่หากจะอุปมาว่าหนังต้องการตีความต่างไปจากเรื่องอื่น ก็อาจพอฟังได้นะเมื่อหนังเรื่องอื่นตัวละครที่มีโอกาส ได้กลับมาเรียนรู้แก้ไขความผิดพลาด พวกเขามักจะได้กลับไปมีชีวิตในแบบเดิมของตัวเอง แต่กับ สึซุโอะ เขาตายจริงตายแล้วตายเลย บทจึงอาจไม่จำเป็นต้องเน้นการเรียนรู้ความผิดพลาดที่ว่ามากนัก ในมุมที่ สึซุโอะ ได้เรียนรู้เลยเป็นเรื่องของความเสียดายโอกาส
ที่เมื่อมีชีวิตอยู่เขาพลาดอะไรหลายอย่าง มังงะ Neko Man เขาก็ไม่เขียนมันให้จบ ทั้งที่งานวาดมังงะนี่แหละที่ทำให้เขาเป็นฮีโร่ เป็นไอดอลในสายตาของ มิยู ที่ชอบวาดรูปไม่ต่างกัน หน้าที่สามีที่ไม่ได้แบ่งเบาภาระของภรรยา ที่แบกรับภาระทำงานตัวเป็นเกลียวอยู่คนเดียว เพื่อสนับสนุนให้เขามีเวลาได้ทำในสิ่งที่รัก
หลังจากดูจบแล้วคงผมคงบอกได้ว่า แม้ Tiger : My Life as a Cat (2019) จะเล่าเรื่องราวความสูญเสียในครอบครัว แต่หนังก็เล่าในมุมมองบวก แม้จะเล่าเรื่องคนตายแต่ก็ให้บทเรียนกับคนที่ยังอยู่ว่า เมื่อยังมีลมหายใจก็ควรทำในสิ่งที่ควรทำ อย่าปล่อยโอกาสให้ผ่านไป เพราะมันอาจไม่มีครั้งที่สองก็ได้ ส่วนคนที่สูญเสียคนในครอบครัวที่รักไป ก็สามารถยิ้มให้กันอย่างมีความสุขได้ เพราะนั่นคือสิ่งที่คนจากไปคงอยากเห็น
ขอบคุณภาพประกอบจากภาพยนตร์: Tiger : My Life as a Cat (2019)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น