Way Back Home (2013)

Way Back Home (2013) ทางกลับบ้าน
#ปีนรั้วรีวิว #Drama 

      จองเบ (Soo Go) และเจียงยอน (Do-yeon Jeon) สองสามีภรรยาเจอกับปัญหาหนักใจ ต้องพา ฮเยริน ลูกสาวตัวน้อยย้ายออกจากบ้านที่อาศัยอยู่ เมื่อฝ่ายสามีดันไปค้ำประกันเงินกู้ให้กับเพื่อนสนิท  โดยไม่ปรึกษาเมียให้ดีเสียก่อน ปรากฏว่าเจ้าเพื่อนตัวดีที่ก่อเรื่องไว้  ดันตัดช่องน้อยแต่พอตัวผูกคอตาย ทิ้งหนี้ก้อนโตเอาไว้ให้ จองเบ ต้องรับผิดชอบ ทั้งสามคนต้องย้ายออกจากบ้านหลังเก่าของตัวเองมาเช่าห้องเล็กๆอาศัยอยู่

      จากครอบครัวที่เคยมีความสุขก็เปลี่ยนไป  เมื่อสองผัวเมียเริ่มมีปากเสียงกันต่อหน้าลูกสาว จองเบ จึงหาทางแก้ไขด้วยการ  ติดต่อเพื่อของานจากเพื่อนเก่าอย่าง ซอมุนโด ที่เคยบอกว่าตัวเองกำลังได้ดิบได้ดีกับการค้าอัญมณีระหว่างประเทศ  แต่ว่างานที่ มุนโด เสนอให้กับ จองเบ คือการให้ เจียงยอน ช่วยลักลอบขนอัญมณี  เข้าไปยังประเทศฝรั่งเศสเพื่อเลี่ยงจากจ่ายภาษี แล้วบอกว่าหากพลาดถูกจับได้อย่างมากก็แค่จ่ายค่าปรับเท่านั้นเอง

      แม้ เจียงยอน จะปฏิเสธไปในทีแรก  แต่ด้วยความที่ไม่อยากให้ลูกสาวลำบากและไม่ได้เรียนหนังสือ ในขณะที่สามีออกไปทำงานนอกบ้าน เจียงยอน จึงตัดสินใจเพียงลำพังด้วยการยอมลักลอบขนอัญมณีให้กับ มุนโด เพียงแต่ว่าเมื่อ เจียงยอน เดินทางไปถึงฝรั่งเศสแล้ว กระเป๋าของเธอที่เจ้าหน้าที่ตรวจค้นเจอมันไม่ใช่อัญมณี  แต่กลับเป็น โคเคน หลายกิโลกรัม และเธอเองจะต้องถูกคุมตัวไว้โดยที่ไม่รู้ว่าชะตากรรมตัวเองจะเป็นอย่างไรเมื่ออยู่ต่างบ้านต่างภาษา คนของสถานทูตก็ไม่พยายามให้การช่วยเหลือ เจียงยอน จึงไม่อาจรู้ได้เลยว่าจะมีหนทางไหน  ที่ทำให้เธอได้กลับบ้านไปเจอสามีและลูกสาวได้อีกครั้ง

      หนังสร้างจากเรื่องจริงของแม่บ้านชาวเกาหลีใต้(ในหนังใช้ชื่อสมมุติ)ที่เธอถูกเพื่อนของสามีหลอกให้ขนโคเคนจาก กายอานา (Guyana)เข้าประเทศฝรั่งเศส เธอถูกจับกุมได้ที่สนามบินทำให้ต้องถูกคุมตัวไว้นานถึงสองปี ในที่กักขังบนเกาะเล็กๆอย่าง มาร์ตินีก (Martinique) แถบทะเลแคริบเบียน
หนังเรื่องนี้เป็นหนังอีกเรื่องหนึ่งที่ดูไปอึดอัดใจไปกับการที่ตัวละคร เจียงยอน ต้องเจอกับเรื่องราวที่ เอาจริงเรารู้สึกว่ามันโหดร้ายและไม่ยุติธรรมสำหรับเธอ

      แต่หากมองในแง่หลักที่ควรจะเป็น ในเมื่อเธอเองถูกจับพร้อมกับกระเป๋าที่ลักลอบขนโคเคนเยอะขนาดนั้น มันจึงไม่มีทางเลือกอื่นเลยที่จะทำให้เธอไม่ต้องถูกจับกุมตัว เพียงแต่ว่าที่เรารู้สึกอึดอัดกับหนังเรื่องนี้คือ เหล่าเจ้าหน้าที่เกาหลีประจำสถานทูตฝรั่งเศส  ที่ทำหน้าที่เป็นตัวร้ายและตัวตลกในหนังเรื่องนี้ เมื่อพวกเขาเอาแต่พูดถึงเรื่องไร้สาระอย่างการหาสถานที่พักผ่อน หรือเตรียมหาร้านอาหารเพื่อต้องรับแขกของสถานทูต แต่กลับไม่เคยพยายามช่วยเหลือ เจียงยอน เลยสักครั้งเดียว

      คือเราก็ไม่รู้ว่าเหตุการณ์จริงระหว่างสถานทูต  กับฝ่ายแม่บ้านชาวเกาหลีเขาให้ความช่วยเหลือกันโดยดีไหม แต่สำหรับหนังเรื่องนี้คนกลุ่มนี้คือผู้ร้าย  และตัวตลกที่เราขำไม่ออกกับพฤติกรรม  เมื่อพวกเขาไม่เคยทำอะไร เพื่อช่วยเหลือประชาชนของประเทศตัวเองเลย แต่สิ่งที่มีพลังในหนังเรื่องนี้ก็คือสื่อทั้งสื่อสารมวลชนและสื่อในโลกออนไลน์ ที่ช่วยกันปลุกกระแสและเรียกร้องให้ทุกฝ่ายหันมาสนใจเรื่องของผู้หญิงคนหนึ่ง

      จองเบ หัวหน้าครอบครัวเป็นเหมือนสามีที่ไม่ได้เรื่อง  และไม่เคยอมรับความผิดพลาดของตัวเอง  แต่ส่วนดีก็คือเขาไม่ทอดทิ้งภรรยาของตัวเอง เพราะทางเดียวที่ภรรยาของเขาจะพอมีหนทางได้กลับบ้านก็คือ การหาตัว มุนโด เพื่อเก่าของตัวเองให้เจอ  แล้วให้เขาสารภาพความจริงต่อศาลว่า เจียงยอน ไม่รู้เรื่องราวอะไรด้วยในการลักลอบขนยาเสพติดครั้งนี้  ส่วน เจียงยอน นั้นการที่เธอต้องถูกกักขังนานถึงสองปี

      ระหว่างนั้นต้องเจอกับเรื่องราวมากมาย  ทั้งการกลั่นแกล้งจากคนในคุกหรือกระทั้งผู้คุมเรือนจำ เมื่อไม่สามารถสื่อสารกับใครได้เลย  เธอจึงไม่สามารถขอความช่วยเหลือจากใครได้ ไม่ว่าจะเพื่อนร่วมห้องขังหรือว่าทนายที่รัฐบาลฝรั่งเศสจัดหามาให้ ซึ่งสาเหตุที่ว่าก็มาจากสถานทูตเกาหลีนั่นแหละ ที่ไม่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ มันจึงยิ่งกว่าความอึดอัดใจที่ต้องต่อสู้ตามลำพังต่างบ้านต่างเมือง เมื่อไม่สามารถหันหน้าไปหาความช่วยเหลือจากที่ไหนได้

      สรุปแล้ว Way Back Home (2013) เป็นหนังดราม่า อารมณ์ชวนอึดอัดใจกับเรื่องราวที่ตัวละคร เจียงยอน ต้องเจอ มันทำให้เราสะเทือนใจแล้วก็เสียน้ำตาได้ เพราะหากเป็นเราที่ต้องตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันนั้นมันก็คงมืดแปดด้าน แล้วก็คงไม่รู้ว่าชีวิตนี้จะได้กลับบ้านไปเจอหน้าลูกและสามีอีกครั้งหรือเปล่า

#MovieReview #รีวิวหนัง