The Hope (2023) ปลุกไฟแห่งฝัน
- Director: Ding Hei
- Screenwriter: Chen Shu
- รับชมได้ทาง: YOUKU
เหลยหมิง (Zhang Ruo Yun) อดีตติวเตอร์ชื่อดังของวงการที่เคยยืนอยู่บนยอดสูงสุดของพีระมิด คนที่สามารถเสกให้นักเรียนปลายแถวสอบเข้าชิงเป่ยมหาลัยอันดับหนึ่งได้ ในวันนี้กลายเป็นเพียงครู 18 มงกุฏไร้ความน่าเชื่อถือเพราะข่าวฉาวในอดีต จากโครงการโรงเรียนมัธยมทดลองหมิงหลงที่เป็นการควบรวมกันระหว่างสองโรงเรียนที่แตกต่าง ทำให้ เหลยหมิง ได้รับโอกาสอีกครั้งจากรุ่นพี่สมัยเรียนมัธยม เขาจะได้ดูแลห้องเรียนพิเศษที่สร้างขึ้นมาใหม่ โดยที่แผนการเรียนการสอนทั้งหมดถูกออกแบบด้วยตัวเขาเอง แน่นอนว่าเป้าหมายของห้องเรียนพิเศษนี้เป็นการเอาเด็กผลการเรียนรั้งท้ายฝ่าเข้ามหาลัยชิงเป่ยให้ได้ เพียงแต่ปัญหามันอยู่ตรงที่ว่าไม่มีนักเรียนคนไหน ที่ถึงต่อให้ผลการเรียนห่วยเพียงใด อยากจะเอาชีวิตมาฝากไว้กับครูแปลก ๆ แบบเหลยหมิงนี่ซิ
ซีรีส์จีนสร้างจากมังงะ Dragon Zakura ของญี่ปุ่น ซึ่งเคยมีออกมาทั้งซีรีส์เวอร์ชั่นญี่ปุ่นและเกาหลี ส่วนตัวผมเพิ่งได้ดูเวอร์ชั่นจีนเป็นครั้งแรก ในรีวิวนี้คงไม่มีการเปรียบเทียบอะไรกับเวอร์ชั่นไหน กลายเป็นข้อดีตรงที่ตอนดูไม่เกิดการเปรียบเทียบกันนี่แหละครับ
หลังจากดูจบผมว่าเวอร์ชั่นจีนทำออกมาได้ดีเลยนะครับ เอาจริงต้องบอกว่าซีรีส์จีนแนวเยาวชนเขาก็ทำได้ค่อนข้างดีเกือบทุกเรื่อง สิ่งที่เรื่องนี้จะแตกต่างสักหน่อยเห็นจะเป็นการโฟกัสที่ตัวผู้สอน วิธีการสอน การพูดถึงปัจจัยที่ส่งผลกระทบต่อการเรียน นอกเหนือจากผู้เรียน ผู้สอน ยังรวมถึงสภาพแวดล้อมของผู้เรียนอีกด้วย สภาพครอบครัวเป็นยังไง กลับบ้านไปแล้วมีเวลาส่วนตัวแค่ไหน บางครอบครัวอาจเป็นอุปสรรคการเรียนด้วยซ้ำ การเอาใจใส่หรือไม่เอาใจใส่ กระทั่งการกดดันที่มากเกินไป พูดง่าย ๆ ว่าเรื่องนี้พูดถึงการเรียนที่ไม่ได้จบเพียงแค่ในรั้วโรงเรียน
ผมชอบที่ซีรีส์พูดถึงปัญหาที่บ้านของเด็กแต่ละคน หากมองเด็กมีปัญหาสักคนแค่ผิวเผิน เราก็คงเห็นแค่เด็กเกเรมีปัญหาไม่ตั้งใจเรียน แต่พอมองไปถึงสภาพแวดล้อมทั้งหมดถึงจะเห็นปัญหา ส่วนจะแก้ได้หรือเกินเยียวยาแล้วนั่นเป็นอีกเรื่องนึง อย่างตัวละคร เฉิงอวี่ซาน (Xu Ruo Han) ถ้ามองตามสายตาเพื่อนนักเรียนก็มักโดนดูถูก เพราะที่เธอบ้านเปิดร้านไพ่นกกระจอก ส่วนชีวิตที่บ้านก็ต้องอยู่ร่วมกับครอบครัวโดยมีภาระจำยอม เมื่อแม่และเธอพึ่งพาตัวเองไม่ได้ จึงทำได้เพียงข่มใจกับสิ่งที่พ่อเลี้ยงจอมหื่นทำกับตัวเอง ตัวละคร หลี่หราน (Wang Qiang) ต้องอยู่กับย่าลำพังหลังจากพ่อตายเพราะติดเหล้าจากที่แม่ทิ้งครอบครัวไป จากที่จะเอาเวลามาใส่ใจการเรียนหนังสือ จึงมักจะทำงานพิเศษหาเงินมาเปิดร้านเป็นของตัวเอง
ยังรวมถึงอีกหลายตัวละครนักเรียนที่ต่างมีแง่มุมของปัญหาแตกต่างกัน แล้วผมว่าซีรีส์สะท้อนปัญหาของทุกตัวละครออกมาได้ดี ถึงต่อให้ไม่ใช่ตัวละครหลักที่อยู่ในห้องของเหลยหมิง ก็ยังมีบางตัวละครที่นำเสนอได้อย่างน่าสนใจ อย่างตัวละคร เฉินเหยา เป็นอีกหนึ่งตัวละครที่ดูภายนอกคงเหมือนนักเรียนตัวอย่าง แต่ลึก ๆ ก็มีปัญหาด้านจิตวิทยาซ่อนอยู่ แล้วนี่ก็เป็นอีกจุดนึ่งที่ซีรีส์ทำได้ดีคือการมีตัวละครครูซาง ครูนักจิตวิทยาที่เหมือนเป็นคู่หูแบบจำใจของเหล่ยหมิง แต่อีกด้านก็คอยทัดทานสิ่งที่ เหลยหมิง อาจจะสุดโต่งเกินเลยไป แล้วด้วยความเป็นครูจิตวิทยาเลยมีส่วนสำคัญทำให้หลายตัวละครก้าวข้ามปัญหาของตัวเองได้
ส่วนตัวละครที่เป็นแกนหลักอย่าง เหล่ยหมิง นอกจากจะต้องคอยแก้ไขปัญหาเคี่ยวเข็ญเด็กในห้องแล้ว ชีวิตพื้นหลังของตัวละครเองก็มีความน่าสนใจไม่น้อย ทั้งดราม่าข่าวฉาวในอดีตตกลงแล้วเป็นเรื่องจริงหรือเข้าใจผิด หรือเป็นความจริงความเท็จอยู่กี่ส่วน แล้วยังมีเรื่องพ่อที่อายุมากขึ้นมีอาการป่วยต้องตัดสินใจครั้งสำคัญ บอกได้ว่าคนที่ไม่มีปัญหาอะไรเลยเห็นจะเป็นครูซาง นอกนั้นแทบทุกตัวละครปัญหาหนักอึ้งกันทุกคน ถึงอย่างนั้นการเล่าเรื่องของซีรีส์ก็ไม่ถึงกับเครียดเกินไป เอาจริงผมที่ติดตามผลงาน สวี่รั่วหาน ตอนเห็นคลิปตัวอย่างมีฉากพ่อเลี้ยงก็แอบใจคอไม่ดี ตอนแรกก็มีความไม่อยากดูเหมือนกัน แต่พอได้ดูแล้วภาพการนำเสนอก็ไม่กับใจร้ายนัก ตัวละคร เฉิงอวี่ซาน ถึงจะเจ็บปวดกับสิ่งที่ถูกกระทำแต่กัดฟันสู้ไม่ได้อ่อนแอ
เป็นซีรีส์ที่ผมค่อนข้างชอบเลยนะ โอเคว่าบทสรุปมันอุดมคติตามสไตล์ซีรีส์จีนนั่นแหละ แต่ผมว่าอย่างน้อยซีรีส์ก็พูดถึงปัญหาการเรียนอย่างตรงไปตรงมา ด้วยการบอกว่าหลังจากออกจากโรงเรียนไปแล้ว ที่บ้านก็มีส่วนสำคัญไม่ต่างในการส่งผลกระทบต่อการเรียน คือมันเป็นเรื่องที่บางครั้งก็ถูกมองข้ามนะ เอาแค่บางตัวละครในเรื่องนี้พ่อแม่อยากจะหย่ากันแต่แสร้งทำเป็นรักกันต่อหน้าลูก ซึ่งลูกก็สังเกตุได้มันก็เลยส่งผลกระทบสภาพจิตใจ แบบนี้คงจะบอกว่าการเรียนจบแค่ที่โรงเรียนคงไม่ได้ใช่มั้ยล่ะครับ
#รีวิวซีรีส์ #ซีรีส์จีน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น