It's a Summer Film! (2021) (เกือบจะไม่ได้)ฉายแล้วหน้าร้อนนี้
#Comedy #Fantasy #Romance Director: Sôshi Masumoto
หลังจากดูจบผมคงบอกได้ว่าไม่อยากให้คนรักหนังพลาดเรื่องนี้ เพราะแมสเซจของเรื่องนี้พูดถึงหนังโดยตรง คือ…อาจไม่ได้ขยายความคุณค่าของหนังจนซาบซึ้งใหญ่โตอะไร แต่ก็สื่อสารออกมาเลยว่า เฮ้ย…นี่มันคือหนังนะ มันสำคัญ มันมีคุณค่าด้วยตัวมันเองอยู่แล้ว เพราะหนังเป็นเสมือนเครื่องบันทึกความทรงจำของห้วงเวลานั้น ที่เชื่อมโยงอดีต ปัจจุบัน อนาคตเข้าด้วยกัน เหมือนที่คนในปัจจุบันไม่เคยเห็นภาพยุคสมัยในอดีต ก็สามารถมองเห็นวิถีชีวิต แนวคิดของผู้คนในอดีตผ่านหนังย้อนยุคได้ แล้วเมื่อวันหนึ่งปัจจุบันกลายเป็นอดีต หนังก็จะเป็นเครื่องมือที่บันทึกยุคสมัยปัจจุบัน ให้ผู้คนในอนาคตมองเห็นภาพในปัจจุบันและอดีตได้ รวมถึงคนในอดีตและปัจจุบันก็สามารถเห็นฉากทัศน์ของโลกอนาคต ผ่านจินตนาการไซไฟในหนังอีกด้วย เห็นมั้ยล่ะครับ นี่ขนาดหนังเรื่องนี้ ยังไม่ได้ขับเน้นถึงคุณค่าความดีงามในแง่ของบท นักแสดง โปรดักชั่น หรือศิลปะ ออกมามากเลยนะครับ หนังฟอร์มเล็กที่ดูเหมือนเด็ก ๆ เรื่องนี้ ยังสื่อสารออกมาใด้สัมผัสความรู้สึกเอามาก ๆ
หนังแอบมีความตลกร้ายจิกกัดอยู่ในทีครับ อาจจะไม่ได้ทำให้เราขำทันทีในฉากนั้น แต่ถ้าเก็ตเมื่อไหร่ต้องมีหลุดขำแน่นอน เรียกว่าอาจจะขำช้าแบบดีเลย์กันสักหน่อย ไม่ว่าจะการพูดถึงหนังที่แค่จับผู้หญิงมาใส่ชุดยูกาตะ ก็บอกว่าหนังได้ใส่ฉากย้อนยุคเข้าไปแล้ว การที่หนังรักเอาแต่คำว่า “รัก” ยัดใส่ปากตัวละคร โดยที่ไม่ได้สร้างเรื่องราวให้คนดูรู้สึกว่าตัวละครนั้นรักกัน หรือการพูดถึงความเร่งรีบที่ทำให้ความสุนทรีกลายเป็นสิ่งไม่จำเป็น ซึ่งเป็นการสะท้อนถึงพฤติกรรมของหลายคนในยุคปัจจุบัน ที่มักเสพสื่อสั้น ๆ แบบฉาบฉวย
เอาให้เห็นภาพเลยครับ ทุกวันนี้โซเชียลมีเดียที่ได้รับความนิยม กลายเป็นแพลตฟอร์มวีดีโอสั้น หรือต้องมีวิดีโอสั้นร่วมด้วยไปหมดแล้ว หลายคนก็ไม่ดูหนังความยาวเกือบสองชั่วโมง แต่เลือกที่จะดูสปอยหรือสรุปเนื้อเรื่องที่มีความยาวไม่กี่นาทีแทน เอาแค่สามจุดนี้ที่หนังหยิบมายั่วล้อ ก็มี
คอนเทนต์ (CONTENT)
ในทำนองนี้ออกมาให้เห็นเยอะแยะ ผมเลยไม่แปลกใจครับที่หลายคนชอบหนังเรื่องนี้กันมาก ๆ ถึงอย่างนั้นแม้จะบอกว่าหนังมีความจิกกัดก็จริง แต่ที่สุดแล้วหนังก็ไม่ได้ตัดสินอะไรเสียทีเดียว ยังมีความประณีประนอมอยู่พอสมควรครับเนื้อหาของหนังเอาจริงก็ไม่ได้เยอะ หรือเข้มข้นหรือซับซ้อนอะไรมากครับ พูดตามตรงหากยกเอาแมสเชจที่หนังสื่อสารออกไป เรื่องนี้ก็เป็นหนังที่เล่าถึงเด็กนักเรียนกลุ่มหนึ่ง ที่รวมตัวกันในชมรมเพื่อถ่ายหนังเท่านั้นเองครับ ส่วนที่ช่วยประคับประคองหนังได้ นอกจากความตลกร้ายที่ผมเพิ่งพูดถึงไปแล้ว เห็นจะเป็นดนตรีประกอบที่สร้างความ alert ตื่นตัว เข้ากับธีมของหนังที่ช่วยเร้ากระตุ้นความสนใจคนดู
ส่วนนักแสดงในเรื่องที่คุ้นหน้าคุ้นตาสักหน่อย เห็นจะเป็น โกโต ยูทาโร่ ที่เอาจริงก็ไม่ได้มีบทบาทอะไรในหนังเท่าไหร่ บทสมทบแบบสมทบมาก ๆ นอกนั้นเรียกได้ว่าไม่คุ้นหน้าใครเลยสักคน จะว่าไปก็เป็นข้อดีเหมือนกันนะครับ มันให้ความรู้สึกเหมือนเรากำลังดูเด็กมัธยมกลุ่มหนึ่งพยายามถ่ายหนังกันอยู่จริง ๆ ส่วนคนที่เด่นที่สุดเห็นจะเป็นปรมาจารย์ผู้กำกับหนังย้อนยุค ฮาดาชิ นี่แหละ ตัวละครที่มีตัวตนค่อนข้างชัดเจน ถ้าเป็นเด็กวัยรุ่นคนหนึ่งก็เป็นคนที่รู้ว่าตัวเองอยากทำอะไร อยากเป็นอะไร แล้วอีกอย่างหนึ่งเวลาผมดูหนังญี่ปุ่นที่พูดถึงเด็กมัธยมปลาย ผมไม่รู้ว่าในสภาพการศึกษาจริงของเขาเป็นยังไงนะ แต่ในหนังญี่ปุ่นเวลาเขากล่าวถึงชมรมหรืองานโรงเรียน จะรู้สึกว่ากิจกรรมพวกนี้มันทำให้เด็กค้นหาความชอบหรือสิ่งที่สนใจได้เร็วขึ้น จนบางทีก็แอบนึกถึงตัวเองจนเรียนจบมหาลัย ยังไม่รู้เลยว่าอยากทำหรืออยากเป็นอะไร
ช่วงท้ายรีวิวแล้วขอสรุปเลยก็แล้วกันนะครับ อย่างที่บอกไปว่า “คนรักหนัง” น่าจะ “รัก” หนังเรื่องนี้ได้ไม่ยากครับ สื่อสารง่าย ตรงประเด็น ผมว่าคนเก็ตกับหนังด้วยแหละเลยชอบกันเยอะ แต่โดยภาพรวมผมว่ากลุ่มคนดูหนังทั่วไปก็ยังบันเทิงไปกับหนังได้ หากมองในโหมดความบันเทิงเป็นหลัก หนังก็ยังดูสนุกย่อยง่ายกับการเอาใจช่วยเด็กกลุ่มหนึ่งให้สามารถถ่ายทำหนังได้สำเร็จ เขียนรีวิวมาถึงตรงนี้ก็แอบนึกไปถึง Why Don't You Play in Hell? ของ Sion Sono เหมือนกันนะ พูดถึงความพยายามของคนรักหนังกลุ่มหนึ่งในการสร้างหนังเหมือนกัน แค่ธีมหลักของทั้งสองเรื่องต่างกันสุดขั้วเท่านั้นเอง
ขอบคุณภาพประกอบจากภาพยนตร์: It's a Summer Film! (2021)
#MovieReview #รีวิวหนัง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น