Josee, the Tiger and the Fish (2003)

Josee, the Tiger and the Fish (2003) โจเสะ กับเสือและมวลหมู่ปลา
#ปีนรั้วรีวิว #Drama #Romance Director: Isshin Inudô

      ซึเนโอะ (Satoshi Tsumabuki) หนุ่มนักศึกษาที่ทำงานพาร์ทไทม์  เป็นพนักงานในบ่อนไพ่นกกระจอก ได้ยินได้ฟังเรื่องราวข่าวลือต่างๆของยายแก่คนหนึ่ง  ที่มักจะเข็นรถเข็นเด็กไปบนถนนในทุกๆรุ่งเช้า บ้างก็ว่าในรถเข็นเป็นหลานของยาย ที่เสียชีวิตไปนานแล้วแต่ยายยังเก็บไว้ บ้างก็ว่ายายแกแอบขนของผิดกฎหมายหรือเปล่า กระทั่งวันหนึ่ง ซึเนโอะ ก็ได้รู้ความลับที่ว่าในรถเข็นมันมีอะไรกันแน่

ที่แท้แล้วในรถเข็นนั้นก็คือ โจเสะ (Chizuru Ikewaki) สาวน้อยที่ป่วยด้วยโรคบางอย่าง ซึ่งขาไม่สามารถใช้งานได้เหมือนคนปรกติ ความต้องการของเธอคือการได้ออกมามองดูโลกภายนอก เพียงแต่ยายนั้นมองเธอเหมือนของมีตำหนิ และอับอายจึงต้องคอยซ่อนเธอเอาไว้ แต่พอยิ่งซ่อนก็ยิ่งเป็นการสร้างความอยากรู้อยากเห็นให้คนที่มองเข้ามาแทน 

      หลังจากที่ ซึเนโอะ ได้รู้ความลับที่ว่าแล้ว แถมยังติดใจรสชาติอาหารที่บ้านของ โจเสะ เขาจึงเทียวไปมาหาสู่ที่บ้านนั้นเรื่อยมา ทั้งยังขอคำแนะนำจาก คานาเอะ (Juri Ueno) สาวคณะสังคมสงเคราะห์ที่ตัวเองกำลังคบหาอยู่ ในการให้ความช่วยเหลือบ้านของ โจเสะ อีกด้วย แต่ยิ่งนานวันไปความรู้สึกของทั้งคู่ มันค่อยๆเริ่มก่อตัวขึ้นจากความเห็นใจกลายเป็นความรัก จนสร้างความลำบากใจกับทั้งสองฝ่าย ถึงความเหมาะสมและที่สำคัญ ซึเนโอะ เองก็มีคนรักอยู่แล้วเช่นกัน

หนังที่จะบอกว่าเรียลก็พอได้อยู่นะ แต่อาจจะไม่เชิงเรียลในสถานการณ์เท่าไหร่ คงจะเป็นความเรียลด้านอารมณ์และความรู้สึกมากกว่า อย่างหนึ่งที่หนังสื่อก็คือ การที่ยายพยายามซ่อน โจเสะ เอาไว้และพยายามทำให้เป็นเรื่องลึกลับ กลับกลายเป็นจุดสนใจ สร้างความอยากรู้อยากเห็นให้กับคนอื่นแทน 

      ซึ่งมันสะท้อนความกลัวในใจของคน ที่ต้องดูแลคนป่วยที่อาจจะไม่สามารถใช้ชีวิตปรกติได้สะดวกนัก เพราะกลัวว่าหากพาออกไปภายนอกแล้ว จะกลายเป็นเป้าสายตาให้ผู้คนมองด้วยความประหลาดใจ และที่ยิ่งไปกว่านั้น การดูแลคนที่ร่างการไม่สมบูรณ์พร้อมนั้น ไม่ใช่จะดูแลกันแค่ชั่วพักชั่วครู่ แต่ต้องดูแลกันไปตลอด จนกว่าใครจะจากกันไปข้างหนึ่ง มันจึงเป็นเรื่องยากนะที่จะทำอะไรเดิมๆเหมือนกันในทุกวัน และหากเป็นคนรักกันไหนจะยังมีเรื่องที่ต้องกังวลว่า ครอบครัวจะยอมรับได้ไหมอีก

ความเรียลอีกอย่างนึงก็คือ ไม่ว่าจะเป็นคนปรกติหรือคนที่ร่างกายไม่สมบูรณ์นั้น ต่างก็มีสิ่งที่อยากทำและต่างก็มีความต้องการด้วยกันทั้งนั้น โจเสะ เองก็เช่นกัน เมื่อเธอถูกยายซ่อนเอาไว้ตลอดเวลา การมาของ ซึเนโอะ จึงเหมือนการทำให้เธอได้ออกไปมองเห็นโลกที่กว้างกว่าเดิม

      จะว่าไปหนังเรื่องนี้ก็คล้ายๆกับ I Just Wanna Hug You (2014) มีเธอ มีฉัน มีกันตลอดไป เหมือนกันนะ เมื่อพูดถึงเรื่องคนคนหนึ่งที่ตกหลุมรักคนที่ร่างกายไม่สมบูรณ์ เล่าบางประเด็นคล้ายกันด้วยซ้ำแม้จะห่างกัน 11 ปี แต่ที่ทำให้ผมแปลกใจก็คือ หนังที่เล่าออกมาดูจะเหมือนเรื่องราวโลกสวยแฟนตาซีแบบ I Just Wanna Hug You (2014) มีเธอ มีฉัน มีกันตลอดไป กลับกลายเป็นหนังที่สร้างจากคู่รักที่มีตัวตนจริงๆ

แต่กลับกลายเป็น Josee, the Tiger and the Fish (2003) เรื่องนี้ ที่มันสะท้อนเรื่องราว ที่มันดูเป็นชีวิตจริงไม่แฟนตาซี แต่กลับเป็นนิยายที่แต่งขึ้นมา มองมุมหนึ่งมันก็เป็นข้อพิสูจน์ได้อย่างนึงเหมือนกันนะว่า บางครั้งชีวิตคนเรามันก็อาจจะเกิดเรื่องเหนือความคาดหมาย เรื่องที่อาจจะเกินจินตนาการของเราเกิดขึ้นได้จริงๆ 

      หนังเล่าแบบเรื่อยๆตามสไตล์หนังดราม่าญี่ปุ่นนั่นแหละ ไม่ได้มีเนื้อเรื่องอะไรหวือหวา คอหนังญี่ปุ่นคงคุ้นเคยวิธีการดำเนินเรื่องกันอยู่แล้ว เพียงแต่พอหนังอีโมชั่นน้อย ไม่ได้เนื้อหาเข้มข้นหรือดราม่าสะเทือนใจอะไร เป็นเพียงการบอกเล่าเรื่องราวของตัวละครเท่านั้น มันก็จะมีช่วงที่รู้สึกอืดบ้างเหมือนกันนะ เพราะความยาวก็เกือบๆสองชั่วโมง หนังเองมีฉากเลิฟซีนด้วยประมาณหนึ่ง ไม่ถึงกับเยอะแบบหนังอีโรติก แต่ก็ประมาณเปลือยท่อนบนน่ะแหละ แต่ไม่ได้เร้าร้อนขนาดนั้น (หรือว่าโดนตัดออกก็ไม่รู้นะ ฮ่าฮ่า) 

      สรุปแล้ว Josee, the Tiger and the Fish (2003) โจเสะ กับเสือและมวลหมู่ปลา คงบอกได้ว่า หนังไม่ตอบโจทย์ในแง่มุมการให้ความบันเทิงนะ แต่ส่วนตัวคิดว่าหนังน่าสนใจในการบอกเล่ามุมมองของคนที่ร่างกายไม่สมบูรณ์พร้อม และแง่มุมของคนที่จะเข้ามาดูแลคนเหล่านั้น ว่ามันมีอะไรหลายอย่างที่มันยากแต่ต้องผ่านไปให้ได้ หากต้องการที่จะดูแลคนเหล่านั้นจริงๆ

 

ฝากช่องยูทูปรีวิวหนังช่องเล็ก ๆ ด้วยครับผม:  https://www.youtube.com/channel/UCo1Txn08XONf92m_kngztWQ 

 

ขอบคุณรูปภาพจากภาพยนตร์ : Josee, the Tiger and the Fish (2003)

#MovieReview #รีวิวหนัง