Review: Kasane (2018)

 Kasane (2018) คาซาเนะ สวยสยอง

#ปีนรั้วรีวิว #Action #Drama #Fantasy Director: Yûichi Satô

      คาซาเนะ (Kyôko Yoshine) สาวน้อยที่เพิ่งสูญเสีย สุเกะโยะ (Rei Dan) แม่ของเธอไป คาซาเนะ จึงกลายเป็นคนที่ใครก็ต่างผลักไส นั่นเพราะเธอมีรอยแผลเป็นขนาดใหญ่บนใบหน้า ทำให้ใครที่ได้เห็นต่างหวาดกลัวไม่กล้ามอง ในงานศพของแม่เธอ คาซาเนะ ได้พบกับ คินโกะ ฮาบุตะ (Tadanobu Asano) อดีตผู้กำกับละครที่ผันตัวเองมาเป็นผู้จัดการนักแสดง ในอดีตเขาเคยร่วมงานกับ สุเกะโยะ มาก่อน คินโกะ ได้เชิญชวนให้ คาซาเนะ มาชมละครเวที ที่ นีน่า ทันซาวะ (Tao Tsuchiya) นักแสดงที่เขาดูแลอยู่ทำการแสดงในวันนั้น

แต่ทันทีที่ นีน่า ได้เห็นใบหน้าของ คาซาเนะ เธอกลับแสดง ท่าทางรังเกียจ พูดจาดูถูก แถมยังเอาลิปสติกที่แม่ของ คาซาเนะ ให้ไว้เป็นที่ระลึกมาละเลงบนใบหน้าของ คาซาเนะ แต่ นีน่า หารู้ไม่ว่าความพิเศษของลิปสติกแท่งนั้นก็คือ หากทาลงบนริมฝีปากแล้วจูบกับใคร ก็จะสามารถสลับใบหน้ากับคนนั้นได้ คาซาเนะ ที่ทนไม่ไหวกับคำดูถูก จึงตัดสินใจสั่งสอนให้ นีน่า ได้รู้ถึงความรู้สึก ของการมีใบหน้าอัปลักษณ์แบบเดียวกับเธอ

      หนังญี่ปุ่น ดราม่า ระทึกขวัญ ที่ก่อนจะได้ดูผมเองค่อนข้างคาดหวังไว้พอสมควร ด้วยพล็อตเรื่องที่น่าสนใจ แต่พอได้ดูแล้วก็มีทั้งส่วนที่รู้สึกว่าดีเกินคาด แล้วก็ส่วนที่ผิดหวังผสมปนกันไป หากพูดถึงวัตถุดิบที่หนังมีเอาตรง ๆ หากเน้นให้เป็น หนังอาร์ต จิตวิทยา ชวนหลอน เชื่อว่าคงไปได้สุดกว่านี้ ด้วยความที่หนังมีความเกี่ยวเนื่องกับละครเวที ที่สามารถขายความอาร์ตการแสดงของนักแสดงแสงสีหลอน ๆ ได้

แต่หนังก็ไปไม่สุดในแง่ของความอาร์ต งานศิลป์ คือหยิบมาใช้จนฉากสุดท้ายของหนัง ซึ่งพอนำมาใช้แล้วทำได้ดี ทะโอะ คือ ดีงาม แสดงฉากสุดท้ายได้ดี ขนาดว่าผมไม่ได้มีความรู้เรื่องศาสตร์และศิลป์ของละครเวที แต่ยังอินสัมผัสกับความรู้สึกของตัวละคร คาซาเนะ ในฉากนั้นได้เลย มันจึงน่าเสียดายที่หนังนำมาใช้น้อยเอามาก

ในแง่ของความหลอน ระทึกขวัญ สยองขวัญ หนังก็ไม่ได้ขยี้ความหลอนหรือขายความน่ากลัวอะไร ทั้งที่ควรจะเป็นจุดเด่นของหนังแนวนี้ ที่ตัวละครจิตป่วย หวาดระแวง ไม่ไว้ใจกัน เมื่อในหนังทั้งสองตัวละคร คาซาเนะ และ นีน่า แทบจะเรียกได้ว่า เป็นทั้งหุ้นส่วน คู่แข่ง แล้วก็ศัตรูในคราวเดียวกัน ยิ่งเมื่อถึงฉากจบก็ยิ่งเสียดาย ที่หนังก็ตัดจบเอาห้วน ๆ ผมเองมีแอบบ่นออกมาในใจ ขณะเดียวกับที่พยายามเลื่อนดูว่ามี End Credit ไหม ฮ่าฮ่า

พอดูจนจบแล้วมันจึงมีแต่ความเสียดายในหัวว่า หนังมันมีของนะแต่ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ คือไม่อยากจะยกหนังอย่าง SUSPIRIA มาเป็นตัวอย่างนะ(กลัวมีดราม่า ฮ่าฮ่า) เพราะเรื่องนั้นเขาขึ้นหิ้งแล้ว แต่ Kasane (2018) เองก็มีส่วนผสมที่มีอะไรหลายอย่างชวนให้นึกถึง แล้วน่าจะสามารถดำเนินไปในแนวทางใกล้เคียงกันได้

สิ่งที่ดีที่สุดของ Kasane (2018) คงต้องยกให้กับ สึจิยะ ทะโอะ นี่แหละ The Best คือ ตลอดทั้งเรื่องอาจจะไม่ถึงกับมีอะไรให้โชว์มากนัก เพราะส่วนใหญ่ก็เป็นบทบาทที่นักแสดง มีประสบการณ์ประมาณหนึ่งทำได้สบายอยู่แล้ว แต่ที่ต้องยกให้เธอเลยก็คือ การแสดงบนเวทีฉากสุดท้าย ที่มาเต็ม ดึงอารมณ์ร่วมคนดูได้ ทั้งที่การแสดงที่ว่ามันคือละครเวที เธอก็สามารถทำให้คนดูเข้าใจได้ว่า มันออกมาจากความรู้สึกข้างในของตัวละคร คาซาเนะ

ส่วน เคียวโกะ โยชิเนะ ในแง่มุมการแสดงอาจจะไม่ได้มีบทบาทมากนัก แต่คนดูก็จะได้เห็นเธอในลุคที่ดูแตกต่างจากที่คุ้นตา อย่างการเป็นสาวโก๊ะ หรือ สาวเงียบขรึมเก็บตัวอย่างที่ผ่านมา มาเป็นสาวมั่นใจในตัวเองตอนที่สลับใบหน้ากับ นีน่า

ประเด็นที่หนังสื่อสารพอจะจับใจความได้ว่าเป็นเรื่องของ ความมั่นใจในตัวเองเมื่อมีใบหน้าที่ไม่น่ามอง คนดูจะเห็นได้ชัดเลยว่าระหว่าง คาซาเนะกับนีน่า ทั้งสองคนใช้ชีวิตด้วยใบหน้าเดียวกันแตกต่างกันมาก เมื่อ คาซาเนะ เอาแต่ก้มหน้าไม่กล้าสบตากับใคร กลายเป็นคนไม่มีความมั่นใจในตัวเอง ส่วน นีน่า เมื่อเธอมีใบหน้าเดียวกัน เธอกลับสามารถเชิดหน้าใช้ชีวิตเหมือนปรกติได้ อีกประเด็นก็คือ ความรู้สึกรักมันเกิดขึ้นจากข้างใน คือ ต่อให้ตาเนื้อมองเห็นคนสองคนใบหน้าเหมือนกันทุกอย่าง แต่หากเป็นคนละคนกันมันก็สัมผัสได้จากตัวตนที่อยู่ข้างในจริง ๆ

สรุปแล้ว Kasane (2018) คาซาเนะ สวยสยอง เป็นหนังที่ขอใช้คำว่าน่าจะทำได้ดีกว่านี้ก็แล้วกัน หนังไม่ถึงกับน่าผิดหวังหรือน่าเบื่อนะก็พอทำได้น่าติดตาม แค่อย่าคาดหวังเยอะ ส่วนใครชอบนักแสดงสาว สึจิยะ ทะโอะ ขอชวนให้ดูแล้วกัน แม้ที่ได้โชว์ฝีมือจะน้อยไปนิดแต่พอถึงช่วงสำคัญก็ทำได้ดีงามเลยล่ะครับ

ขอบคุณภาพประกอบจากภาพยนตร์: Escape Room (2019)

 

ฝากช่องยูทูปรีวิวหนังช่องเล็ก ๆ ด้วยครับผม:  https://www.youtube.com/channel/UCo1Txn08XONf92m_kngztWQ 

#MovieReview #รีวิวหนัง