Wedding Dress (2010)

Wedding Dress (2010) วิวาห์รักนิรันดร
#ปีนรั้วรีวิว #Drama Director: Hyeong-jin Kwon

      โซรา (Hyang-gi Kim) เด็กน้อยที่อาศัยอยู่กับ โกวุน (Yun-ah Song) คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวที่สามีของเธอจากไปก่อนวัยอันควร โกวุน มีอาชีพเป็นนักออกแบบชุดเจ้าสาว ทำให้แต่ละวันเธองานยุ่งจนแทบไม่มีเวลาได้ดูแลลูกสาวตัวน้อย แต่ก็ยังดีที่เธอมีครอบครัวของ จองวุน พี่ชายคนโตและพี่สะใภ้ของเธอคอยดูแล โซรา ให้ในบ้างครั้ง แถมไม่ว่าจะอาหารมื้อเช้ามื้อเย็น  สองแม่ลูกก็มาฝากท้องที่บ้านพี่ชายทุกวันอยู่แล้ว โซรา จึงเปรียบเสมือนลูกสาวของบ้านนี้อีกหนึ่งคน โซรา ที่ดูเหมือนจะเป็นเด็ก ฉลาด ร่าเริง เข้ากับคนง่าย  กลับมีปัญหาบางอย่าง เมื่อเธอไม่สามารถทานอาหารร่วมกับใครได้ ทุกอย่างที่เป็นของกินหรือเครื่องดื่ม  ต้องจัดจาน จัดแก้ว เฉพาะส่วนตัวของเธอเองเท่านั้น 

      ด้วยเหตุนี้เองมันเลยทำให้ โซรา มีปัญหาในการเข้าสังคมกับเพื่อนๆในโรงเรียน  และยังทะเลาะกับเพื่อนสนิท จนทั้งสองคนเลิกคบกันและ โซรา ก็มักถูกกลั่นแกล้งจากเพื่อนๆด้วยเรื่องนี้เสมอ จากเด็กร่าเริงที่ชอบการเต้นบัลเลย์  เธอตัดสินใจเลิกเรียนเพราะว่า  ไม่อยากจะไปเจอหน้ากับเพื่อนอีก แต่ปัญหาการเข้าสังคมแบบนี้  คงไม่ใช่เรื่องใหญ่เท่าไหร่นัก หากยังมีแม่คอยช่วยแก้ไขปัญหา  อยู่ข้างๆเด็กน้อยอย่างเธอ

      แต่ว่า โกวุน ในตอนนี้เธอตรวจพบว่า  ตัวเองกำลังป่วยเป็นโรคมะเร็งกระเพาะอาหาร  และคงจะอยู่ได้อีกไม่นานแล้ว เธอจึงพยายามหาทางชดเชยเวลาที่เสียไป  จากการทำงานหนักเพื่อหาเงินมาดูแลลูก โดยการหันมาให้ความสำคัญกับ โซรา และครอบครัวที่คอยอยู่ข้างๆ ใช้เวลาที่เหลืออยู่หาทางช่วยให้ลูกสาวสามารถเติบโต ตกหลุมรัก แต่งงานมีครอบครัว และอยู่ร่วมกับคนอื่นในสังคมได้ 

      หนังดราม่าน้ำตาซึมอีกหนึ่งเรื่อง  ที่เล่าถึงการสูญเสียคนในครอบครัว แถมเรื่องนี้ยังเป็นการที่เด็ก น้อยคนนึง  ต้องมารับการสูญเสียทั้งพ่อและแม่ตั้งแต่เธอเองยังเด็ก หนังไม่ได้นำเสนอออกมา  ในแง่มุมที่ต้องการสร้างความสะเทือนใจ บีบคั้นน้ำตาคนดู หรือขยี้ฉากเสียน้ำตาเท่าไหร่ ส่วนหนึ่งด้วยเป้าหมายของหนัง  มันคือการสื่อสารกับคนดูว่า  พ่อแม่นั้นไม่ได้อยู่กับเราไปจนเราตาย  ตัวเราเองก็ต้องพยายามเติบโตเป็นผู้ใหญ่  และอยู่ร่วมกับสังคมให้ได้ด้วย  แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีซีนเสียน้ำตาเลยนะ  มันก็มีบ้างตามจังหวะของเนื้อเรื่อง  แต่หนังเองไม่ได้ขยี้ซีนเหล่านั้นจนเกินไป สุดท้ายมักจะปิดท้ายด้วยอะไรที่มันทำให้คนดู  รู้สึกในทางบวกมากขึ้น ไม่ได้พาเราจมลงไปกับความเศร้า

      ส่วนตัวชอบแง่มุมที่หนังพยายามสื่อเกี่ยวกับ โซรา เด็กที่มีปัญหาในการอยู่ร่วมกับคนอื่น เพราะเธอคิดว่า ยังไงก็มีแม่มีครอบครัวลุงอยู่ข้างๆ มีป้าสะใภ้ใจดีที่คอยดูแลเธออยู่แล้ว ด้วยความเป็นเด็กจึงไม่ได้คิดว่าพ่อแม่นั้น ไม่ได้อยู่กับเราไปจนตาย สุดท้ายวันนึงพวกท่านก็ต้องจากเราไปอยู่ดี และคนเราก็ต้องมีชีวิตต่อไป โดยไม่มีพ่อแม่คอยแนะนำแนวทางเหมือนเด็กๆอีกแล้ว เพียงแต่หนังเรื่องนี้นำเสนอด้วยการใช้เด็กน้อยอย่าง โซรา ภาพปัญหาของเธอมันจึงไม่ได้ขับเน้นปมดราม่าอะไรมากนัก 

      คิมฮยังกี ที่แสดงเป็น โซรา ก็แสดงเป็นเด็กน้อย ที่มองโลกอย่างเข้าใจได้ดีเลยนะ แสดงได้น่ารักกำลังพอเหมาะไม่ดูล้นจนกลายเป็นความน่ารำคาญ เพราะหลายๆฉากเธอต้องแสดงเป็นเด็ก  ที่ดูเอาแต่ใจและไร้เหตุผล  อย่างการที่เธอไม่สามารถทานอะไรร่วมกับใครได้ คือถ้าเล่นใหญ่เกินไปมันก็จะดูขัดกับบุคลิกที่ดูฉลาด  และพอจะเข้าใจโลกบ้างแม้จะแบบเด็กๆก็ตาม

      หนังมีฉากเสียน้ำตา ที่ไม่จำเป็นต้องเล่นใหญ่ในคนดูสะเทือนใจ อย่างฉากที่ โกวุน ตัดสินใจบอกหัวหน้าของเธอว่าจะลาออกจากงาน แค่บทสนทนาเรียบง่ายของเพื่อนร่วมงาน ที่ร่วมหัวจมท้ายด้วยกันมานาน ก็เรียกน้ำตาคนดูได้เหมือนกัน

      สรุปแล้ว Wedding Dress (2010) วิวาห์รักนิรันดร เป็นหนังดราม่าความสูญเสียซึ้งๆ ที่ไม่ต้องเล่นใหญ่ ไม่ต้องขยี้ดราม่าแสนรันทด แต่ก็สามารถทำคนดูเสียน้ำตาให้กับหนังได้ แล้วยังสอดแทรกการที่คนเราต้องเตรียมพร้อมที่จะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่สามารถอยู่ร่วมกับสังคมได้ เพราะว่าพ่อแม่นั้นไม่สามารถอยู่ร่วมกับเราไปจนตายได้ วันนึงเราต้องพร้อมที่จะก้าวออกไปเผชิญโลกตามลำพังโดยที่ไม่มีพ่อแม่คอยประคับประคองอีกต่อไป

#MovieReview #รีวิวหนัง