26 Years (2012)

26 Years (2012) ปิดบัญชีแค้นจอมเผด็จการ
#ปีนรั้วรีวิว #Drama #Thriller Director: Geun-hyun Cho

      หนังที่นำเรื่องราวในอดีตมาต่อยอดด้วยการบอกเล่าผลกระทบทางจิตใจ ของผู้รอดชีวิตจากเหตุการณ์สังหารหมู่ประชาชนในเมืองกวังจู เกาหลีใต้ เริ่มตั้งแต่วันที่ 18 พฤษภาคม 1980 ที่ประชาชนถูกกล่าวหาเป็นกบฏคอมมิวนิสต์ ผลพวงจากเหตุการณ์วันนั้น มันได้สร้างบาดแผลไว้ในใจของผู้คนมากมายและยากที่จะทำใจลืมมันไปได้

      มีจิน สาวนักกีฬายิงปืนทีมชาติได้รับโทรศัพท์ตามตัวกลับบ้านจากการเก็บตัว เนื่องจากพ่อของเธอเมาและก่อเรื่องขึ้นอีกแล้ว ถึงแม้ มิจิน จะไม่สบอารมณ์กับเรื่องนี้แค่ไหน ก็มีแต่เธอที่เข้าใจพ่อคนนี้ที่สุด เพราะว่าชายคนนี้ ต้องสูญเสียแม่ของลูกน้อยอย่างไม่มีวันกลับต่อหน้าต่อตา จากกระสุนปริศนาขณะที่ทหารทำการสังหารหมู่ประชาชน ทั้งที่อยู่ในบ้านตัวเองแท้ ๆ มีจิน จึงทำได้เพียงเข้าใจและอยู่เคียงข้างเขา

      จินแบ นักเลงหัวไม้ที่ได้รอยแผลเป็นบนใบหน้าจากแม่ของตัวเอง เพราะเธอเสียสติหลังจากที่สามีเสาหลักของครอบครัว เสียชีวิตจากการสังหารหมู่ในเมืองกวังจู ทุกครั้งที่เธอได้ดูข่าวทีวีหรือฟังวิทยุที่มีการเอ่ยถึงเหตุการณ์ในวันนั้น มันก็ทำให้แม่ของ จินแบ ควบคุมตัวเองไม่ได้ จนในที่สุดเธอก็เผลอทำร้ายลูกชายของตัวเอง แต่ จินแบ ก็ไม่เคยโกรธแม่เลยสักครั้งเดียว

      จองฮยอก ตำรวจหนุ่มที่ตั้งปณิธานกับตัวเองไว้ว่า จะเป็นตำรวจเพื่อจะได้จับคนร้ายและปกป้องผู้บริสุทธิ์ เนื่องจากตัวเองต้องเห็นภาพพี่สาวถูกทหารฆ่าตายต่อหน้าต่อตา แล้วตัวเองทำอะไรไม่ได้สักอย่างนอกจากรอให้คนอื่นมาช่วยเหลือ แต่กลับกลายเป็นว่างานที่เขาได้รับมอบหมายขณะที่เป็นตำรวจใหม่วันแรก คือการเปลี่ยนสัญญาณไฟจราจร เพื่ออำนวยความสะดวกให้กับขบวนรถยนต์ ของคนที่สั่งให้สังหารหมู่ประชาชนรวมถึงพี่สาวของเขาในวันนั้น

      ทั้งสามคนไม่รู้จักกันมีเพียงสิ่งเดียวที่เชื่อมโยงพวกเขาด้วยกันคือ ความสูญเสียจากเหตุการณ์ในวันนั้น ที่ตอนนี้มันผ่านมานาน 26 ปีแล้ว แต่ว่าบาดแผลในใจมันยังคงอยู่ แล้วตอนนี้พวกเขาก็ได้รับข้อเสนอจากใครบางคนให้เข้าร่วมแผนการ ในการชำระแค้น 26 ปี ทั้งสามจึงไม่อาจปฏิเสธโอกาสชำระหนี้แค้นครั้งนี้ได้

      คงจะใช้คำว่าอีกหนึ่งหนังในจักรวาลสังหารหมู่กวังจู ต่อจากเรื่องที่แล้วอย่าง May 18 (2007) ที่เล่าเหตุการณ์วันนั้นโดยตรง แต่กับ 26 Years (2012) เป็นการสะท้อนถึงสภาพจิตใจบาดแผลของครอบครัวผู้สูญเสียในเหตุการณ์วันนั้น ที่ไม่ใช่แค่ฝ่ายประชาชนเพียงเท่านั้น แต่ยังรวมถึงทหารเองที่ได้รับคำสั่งให้สังหารประชาชนผู้บริสุทธิ์ ที่เจ็บปวดและมันได้ทิ้งบาดแผลไว้ในจิตใจเช่นกัน

      ถามว่าเวลาผ่านไปนานถึง 26 ปีทำไมพวกเขาถึงยังไม่ลืม จากในหนังเรื่องนี้คงจะบอกได้ว่าพวกเขาไม่เคยได้รับการเยียวยาทางจิตใจเลยแม้แต่น้อย สุดท้ายแล้วคนออกคำสั่งฆ่ากลับได้รับอิสระภาพและเสวยสุข ที่สำคัญพวกเขายังไม่เคยได้รับคำขอโทษออกจากปากคนสั่งการแม้แต่ครั้งเดียว แต่กลับมีคนนอกที่ไม่เคยรับรู้ความรู้สึกของคนกวังจูที่สูญเสียคนที่รักไป พูดจาชื่นชมความดีงามของใครคนนั้นต่าง ๆ นานาแทน มันจึงเป็นการตอกย้ำซ้ำแผลเดิมให้กลายเป็นแผลใหม่ในทุกวัน

      หนังมีความเป็นดราม่ามากกว่าความระทึกขวัญ  และอารมณ์หนังที่เพิ่มเข้ามาคือความอึดอัดของคนดูอย่างเรา ที่เชื่อว่าหลายคนที่ได้ดูคงรู้สึกเอาใจช่วยตัวละครหลัก  ที่ต้องการแก้แค้นทั้ง 5 คน เพียงแต่อีกด้านนึงเราก็จะเห็นความพยายามทุกทาง ในการปกป้องใครคนนั้นอย่างสุดความสามารถ

      กระทั่งการปิดข่าวที่จะทำให้เกิดความเสียหายด้วยซ้ำ เราจึงอึดอัดกับความรู้สึกที่ว่าทำไมรัฐเลือกจะปกป้องคนคนนั้นมากมายนัก ยิ่งกับคำถามของ จินแบ ที่มีต่อ จองฮยอก ที่ว่า “ตำรวจไม่ใช่ต้องปกป้องคนบริสุทธิ์หรอ ไอ้สารเลวนั่นมันบริสุทธิ์หรือไง ตำรวจควรปกป้องไอ้สารเลวนั่นหรอ” มันก็ยิ่งสะท้อนชัดเจนกับคำถาม ที่หนังพยายามย้ำเตือนเราอยู่เสมอ

      สรุปแล้ว 26 Years (2012) เป็นหนังดราม่าที่หยิบเอาประวัติศาสตร์มาขยายเรื่องราวต่อ จากบาดแผลในใจของผู้สูญเสีย เอาจริงหนังสร้างอิมแพ็คกับคนดูได้ดีนะ ยิ่งกับในบ้านเราที่มีเหตุการณ์ใกล้เคียงกัน ก็เชื่อว่าคงอินกับหนังเรื่องนี้แน่นอน

 

ฝากช่องยูทูปรีวิวหนังช่องเล็ก ๆ ด้วยครับผม:  https://www.youtube.com/channel/UCo1Txn08XONf92m_kngztWQ 

 

ขอบคุณภาพประกอบจากภาพยนตร์: 26 Years (2012) 

 

รับชมได้ทาง: Netflix

#MovieReview #รีวิวหนัง