Twilight Sasara Saya (2014)

Twilight Sasara Saya (2014) ผีคุณพ่อ…ขออยู่ด้วยคน
#ปีนรั้วรีวิว #Drama #Comedy

      ยูทาโร่ (Yô Ôizumi) ชายที่มีอาชีพเป็นนักเล่าเรื่องตลก ที่ไม่เคยมีใครขำกับเรื่องตลกของเขาสักคน เว้นแต่ ซายะ (Yui Aragaki) สาวสวยที่ไม่รู้ผีอะไรเข้าสิง เธอมักจะนั่งขำอยู่คนเดียวเวลาได้ฟังเรื่องเล่าของเขา ยูทาโร่ จึงคิดว่าผู้หญิงคนนี้คงเป็นพรหมลิขิตที่ถูกสร้างมาเพื่อเขาแน่ๆ เมื่อครอบครัวของทั้งสองคนแทบจะเหมือนกันทุกอย่างคือ คนในครอบครัวของ ซายะ นั้นต่างเสียชีวิตจากเธอไปหมดแล้ว ส่วน ยูทาโร่ นั้นก็ไม่ต่างกัน ทั้งสองคนตัดสินใจใช้ชีวิตครอบครัวร่วมกันจน ซายะ ให้กำเนิดลูกน้อย ยูสุเกะ ได้ไม่นาน สิ่งที่เหมือนเป็นคำสาปของ ซายะ ก็เป็นจริงอีกครั้ง

      เมื่อเธอต้องสูญเสียสามีที่รักอย่าง ยูทาโร่ ไปอีกคน ทำให้เธอกลายเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวเพียงลำพัง ทว่าวิญญาณของ ยูทาโร่ ยังไม่ไปไหนแต่วนเวียนคอยดูแล ซายะ อยู่ไม่ห่าง เพราะว่าความลับที่ ยูทาโร่ ไม่เคยบอกก็คือพ่อของเขายังมีชีวิตอยู่ และตอนนี้ชายคนนั้นกำลังพยายามแย่ง ยูสุเกะ หลานตัวน้อยจากแม่ของเขาเพื่อเอาไปเลี้ยงดูเอง ผี ยูทาโร่ จึงต้องเข้าสิงคนที่สามารถมองเห็นเขาได้และมีสัมผัสวิญญาณ เพื่อเตือน ซายะ ให้ระวังพ่อของเขาเอาไว้ให้ดี

      ซายะ จึงตัดสินใจย้ายบ้านหนีกลับมาอยู่ที่เมือง ซาซาระ เมืองเล็กๆไกลปืนเที่ยงที่คนหนุ่มสาวหนีเข้าไปใช้ชีวิตในเมือง จนที่นั่นเหลือแต่คนสูงวัยเท่านั้น คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวมือใหม่จึงลำบากในการใช้ชีวิตตามลำพังในเมืองใหม่ที่ยังไม่รู้ว่าจะใช้ชีวิตยังไง แถมผีสามีตัวเองก็ยังเข้าสิงเฉพาะคนที่มองเห็นเขาได้เพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น และไม่รู้ว่าการมาเจอเมียตัวเองในสภาพที่แตกต่างกันไปในแต่ละครั้ง มันจะเป็นการช่วยเมียหรือว่าจะสร้างปัญหาเพิ่มขึ้นกันแน่ 

      Twilight Sasarasaya (2014) เรื่องนี้ผมว่าประเด็นในหนังค่อนข้างดีนะ แต่อาจจะนำเสนอเบาบางไปนิดนึงเมื่อหนังอยู่ในธีมตลก ดูง่ายเบาสมองไม่ได้ขยี้ปมดราม่ามากนัก พอดูจบเลยรู้สึกถึงข้อความที่หนังพยายามสื่อน้อยไปหน่อย ถามว่าเราทุกคนที่โตมาเป็นเราในทุกวันนี้ มีความคิด นิสัย ทัศนคติ มุมมองต่อผู้คน ในแบบที่เราเป็นอยู่เกิดจากอะไร หากพูดแบบรวมๆมันก็มาจากประสบการณ์ต่างๆ ที่เราได้เจอมาตั้งแต่เด็กจนโต แต่หากย้อนไปพื้นฐานแต่แรกแล้วทุกคนคงยอมรับในข้อนี้เหมือนกันหมดคือ ทุกอย่างมันเริ่มต้นจากคำว่า ครอบครัว 

      เหมือนกับ ยูทาโร่ ที่ตัดสินใจยึดอาชีพนักเล่าเรื่องทั้งที่ตัวเองไม่เคยทำมันได้ดี สาเหตุทั้งหมดก็มาจากครอบครัว(แต่ส่วนไหนของครอบครัวไม่สปอยแล้วกันนะครับ) หรือการที่ ซายะ ทำไมถึงขำกับมุกฝืดของ ยูทาโร่ นั่นก็เพราะทั้งสองคนต่างอยู่ในสภาวะที่ใกล้เคียงกัน คือต่างไร้ครอบครัวด้วยกันทั้งคู่ ซายะ จึงเข้าใจมุมมองต่อเรื่องเล่าของ ยูทาโร่ ได้ 

      หรือตัวละคร เอริกะ (Rila Fukushima) แม่เลี้ยงเดี่ยวเพื่อนใหม่ของ ซายะ ที่ ไดยะ ลูกชายของเธอแม้จะโตแล้วแต่ก็ไม่ยอมพูดสักที พอ เอริกะ พาไปรักษาหมอก็บอกว่าที่ ไดยะ ไม่ยอมพูดนั้นไม่ได้เกิดจากอาการป่วยทางร่างกาย แต่เป็นเพราะเรื่องการเลี้ยงดูลูกของเธอเอง เมื่อผี ยูทาโร่ ได้เข้าสิง ไดยะ เขาจึงช่วยให้คนเป็นแม่ได้เข้าใจความรู้สึกของลูกชายตัวเองมากขึ้น

      บางครั้งการที่เราจะเข้าใจหัวอกของคนอื่น ก็ต่อเมื่อเราได้สัมผัสกับประสบการณ์ในแบบเดียวกันจริงๆ คนเป็นลูกจะเข้าใจหัวอกของพ่อแม่ ก็เมื่อพวกเขาได้มีลูกเป็นของตัวเอง เหมือนคนหนุ่มสาวในเมือง ซาซาระ นั้นที่ต่างแยกย้ายจากพ่อแม่ไปใช้ชีวิตของตัวเองในเมืองใหญ่ ซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องผิดหรอกเพราะชีวิตมันก็เป็นของเรา

      เพียงแต่อย่างที่บอกไป…เมื่อถึงวันหนึ่งที่คนหนุ่มสาวเหล่านั้นมีลูกของตัวเองแล้ว เขาก็จะเข้าใจความรัก หัวอก คนเป็นพ่อแม่ว่า แค่ลูกๆลับสายตาไปเพียงนิดเดียว พ่อแม่นั้นจะรู้สึกเป็นห่วงขนาดไหน แล้วเมื่อลูกของพวกเขาโตขึ้นต่างแยกย้ายกันออกไป โดยที่ไม่ส่งข่าวคราวกลับมาคนเป็นพ่อแม่จะคิดถึงลูกแค่ไหนกัน

      สรุปแล้ว Twilight Sasarasaya (2014) ผีคุณพ่อ…ขออยู่ด้วยคน เป็นหนังครอบครัวที่ดีอีกเรื่องนึงเลยนะ หนังทำออกมาได้ดูเพลิน ตลกประมาณนึง แม้จะไม่ถึงกับขยี้ดราม่าความเศร้ามากมายนัก แต่ดูแล้วก็พอเข้าใจถึงข้อความที่หนังพยายามสื่อ

#MovieReview #รีวิวหนัง