Master (2016)

Master (2016) ล่าโกง อย่ายิงมันแค่โป้งเดียว
#ปีนรั้วรีวิว #Thriller #Action Director: Ui-seok Jo

      จินฮยอนพิล (Byung-Hun Lee) หรือสถานะที่ใครๆต่างก็เรียกเขาก็คือ ประธานจิน ชายซึ่งเป็นผู้นำองค์กร One Network ธุรกิจเครือข่ายขนาดใหญ่ของประเทศเกาหลี ในวันสัมมนาครั้งสำคัญที่ ประธานจิน ลงทุนบีบน้ำตา เพื่อจูงใจสมาชิกให้ระดมเงินทุนเพิ่มขึ้น พัคจางกุน (Woo-Bin Kim) หนึ่งในสมาชิกแถวหน้าขององค์กร ผู้ซึ่งคอยสร้างระบบให้กับ One Network กลับถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจหน่วยพิเศษ ที่นำทีมโดย คิมแจมยอง (Dong-won Gang) คุมตัวไปสอบสวน เพื่อกดดัน พัคจางกุน ให้ยอมเป็นไส้ศึกล้วงความลับ เพื่อแลกกับทัณฑ์บนไม่ต้องเข้าไปอยู่ในคุก ด้วยไม่มีทางเลือกอื่น พัคจางกุน จึงต้องจำยอมเป็นสายให้กับตำรวจ เพื่อเล่นงานพวกเดียวกันเอง

      เพียงแต่ว่าการจะเล่นงาน จินฮยอนพิล มันไม่ง่ายขนาดนั้น เมื่อทรัพย์สินของเขามหาศาลและเส้นสายของเขามีมากมาย ที่สำคัญปัญหามันไม่ใช่แค่การจับ ประธานจิน ให้ได้เพียงเท่านั้น แต่จะทำยังไงที่จะเจาะเข้าศูนย์ข้อมูลการเงิน และบัญชีรายชื่อผู้ให้การสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง และที่มากไปกว่านั้นจะหาหนทางไหน เพื่อที่จะได้เงินมาคืนให้กับเหยื่อ ที่ถูกหลอกเอาเงินไปโดยธุรกิจเครือข่าย One Network

หนังที่คนเคยตกหลุมพรางธุรกิจเครือข่าย หรือแชร์ลูกโซ่น่าจะดูแล้วอินมากมาย เอาแค่ซีนแรกที่ ประธานจิน ออกมาบิ้วอารมณ์บีบน้ำตา สร้างวิมานในอากาศให้กับเหล่าสมาชิก ใครที่เคยเจอประสบการณ์แบบเดียวกันนั้น คงรู้ดีว่าคนพวกนี้เขามีวาทศิลป์ขนาดไหน

      หนังเรื่องนี้เอาแค่ดารานำสามคน ก็ถือว่าน่าดูมากๆแล้วนะ ไม่ว่าจะ จินฮยอนพิล ที่รับบทโดย อีบยองฮอน, นายตำรวจ คิมแจมยอง รับบทโดย คังดองวอน และ พัคจางกุน รับบทโดย คิมอูบิน เรียกว่ามีทั้งรุ่นเก๋าและรุ่นใหม่ผสมรวมกันอย่างลงตัว

จากมุมมองของผม หากจะให้จำกัดความ หรือบอกว่าหนังเรื่องนี้เป็นยังไง คงบอกได้ว่าเป็นหนัง ระทึกขวัญ ชิงเหลี่ยม ชิงไหวชิงพริบกัน อารมณ์ดราม่าไม่เข้ม แอคชั่นมาในช่วงท้ายเล็กน้อย และถึงแม้หนังจะยาวถึง 2.20 ชั่วโมง แต่ก็ดำเนินเรื่องได้น่าติดตาม มีอะไรมาให้คนดูลุ้นเอาใจช่วยได้ตลอด ตอนดูในทีแรก มีแอบคิดเหมือนกันนะว่า หนังจะทำออกมาให้ยาวขนาดนี้ทำไม แต่พอดูจนถึงตอนสุดท้ายก็เข้าใจได้นะ ตามที่ตัวละคร แจมยอง พยายามทำมาตลอดทั้งเรื่องนั่นแหละ

      การจับ จินฮยอนพิล สำคัญก็จริง แต่ที่สำคัญไม่แพ้กัน หรืออาจจะมากกว่าก็คือ จะทำยังไงที่จะเอาเงินมาคืนผู้เสียหายให้ได้ต่างหาก หนังเลยต้องใช้เวลาในการปูสตอรี่ ลากยาวไปให้ถึงจุดนั้นให้ได้ เอาจริงหนังก็แตะประเด็นนี้เล็กน้อย ไม่ถึงกับนำมาขยี้เท่าไหร่นักหรอก แต่พอถึงเวลาหยิบประเด็นนี้มาเล่น ก็ทำเอาซึ้งได้อยู่เหมือนกันนะ เข้าใจหัวอกคนที่ต้องเดือดร้อนเพราะแชร์ลูกโซ่พวกนี้เลย

ดูหนังเรื่องนี้เห็นตัวะคร จินฮยอนพิล แล้วก็ไม่เข้าใจคน หรือกลุ่มคนที่ทำธุรกิจแชร์ลูกโซ่แบบนี้นะ ว่าทำไมเขาถึงต้องหลอกเอาเงินคนอื่นด้วย แถมเจ้าตัวยังไม่ยอมให้เรียกว่าตัวเอง เป็นพวกต้มตุ๋นซะด้วยนะ แต่บอกว่าสิ่งที่เขาทำไม่ใช่การต้มตุ๋น แต่เป็นอาชญากรรมทางการเงินต่างหาก(ต่างกันมั้ย ฮ่าฮ่า) ภายในหนังเองก็ไม่ได้ขยายความอะไรมากไปกว่านั้น ว่าเขามีแรงผลักดันจากอะไร หรือสุดท้ายแล้วอาจจะแค่เหตุผลง่ายๆคือความโลภล้วนๆ

      ตั้งแต่เด็กจนโตมา ผมก็ได้ยินข่าวสารเกี่ยวกับแชร์ลูกโซ่มาตลอด จนบัดนี้ก็ยังได้ยินและเห็นข่าวคนตกเป็นเหยื่อตามหน้าสื่ออยู่บ่อยๆ ดูแล้วคงเป็นปัญหาที่แก้ไขอะไรไม่ได้ เมื่อคนเรายังมีความโลภ ยังอยากได้อยากมีกันอยู่ ยิ่งกับสมัยนี้ที่คนอยากทำงานสบายรายได้ดีด้วยแล้ว ก็ยิ่งถูกความโลภครอบงำได้ง่าย แล้วเรื่องแบบนี้จะเตือนใคร ถึงแม้ด้วยความเป็นห่วงก็ไม่ได้ซะด้วยนะ…อาจจะโดนว่าเอาได้ ก็เลยต้องดูอยู่ห่างๆ ปล่อยให้มีประสบการณ์ด้วยตัวเอง…แล้วก็ได้แต่ภาวนาว่าขอให้โชคดี

      สรุปแล้ว Master (2016) ล่าโกง อย่ายิงมันแค่โป้งเดียว เป็นหนังที่ สนุก น่าติดตามเรื่องนึงเลยนะ อาจจะยาวไปสักหน่อยก็เถอะแต่ก็ไม่มีช่วงไหนที่น่าเบื่อ ส่วนใหญ่ดำเนินเรื่องเร็วแต่ก็มีสลับช้างบ้างในบางช่วง นักแสดงนำสามคนก็แสดงดีตามมาตรฐานตัวพ่อของวงการทุกคน

#MovieReview #รีวิวหนัง