Orange (2015)

Orange (2015 film)
#ปีนรั้วรีวิว #Drama #LiveAction 

      หนังที่ตัวละครอยู่ในภาวะซึมเศร้า ซึ่งเราจะได้แง่คิดอะไรหลายอย่างในหนังเรื่องนี้ ไม่ว่าจะการดูแลเอาใจใส่หรือกระทั่งการพูดคุยกับคนที่อยู่ในภาวะนี้ บางครั้งคำพูดของเราแม้อาจจะไม่ได้มีความหมายในเชิงรุนแรงบั่นทอนจิตใจ เราเองอาจจะมองว่าเป็นการพูดเพื่อให้อีกฝ่ายสบายใจขึ้นด้วยซ้ำ แต่บางครั้งกลับกลายเป็นคำที่ไปกระทบกระเทือนจิตใจของคนที่อยู่ในภาวะซึมเศร้าให้แย่มากขึ้นไปอีก

      นาโฮะ ทาคายามะ (Tao Tsuchiya) เด็กสาวที่วันหนึ่งก็ได้รับจดหมายแปลกๆที่ไม่รู้ว่าส่งมาจากใครในกระเป๋าของตัวเอง  เมื่อเปิดอ่านเนื้อหาภายในจดหมายมันก็ยิ่งทำให้เธอประหลาดใจ เมื่อจดหมายฉบับนั้นเธอเป็นคนเขียนมันเอง เพียงแต่เป็น นาโฮะ คนที่อยู่ในอนาคตหลังจากวันนี้อีกสิบปีข้างหน้า 

      ภายในจดหมายระบุว่า วันนี้เองจะมี นารุเสะ คาเครุ (Kento Yamazaki) นักเรียนชายคนหนึ่งย้ายเข้ามาใหม่ ซึ่งเด็กผู้ชายคนนี้จะทำให้ นาโฮะ ต้องตกหลุมรัก ซึ่งเรื่องราวทุกอย่างที่เขียนบรรยายในจดหมายมันก็ได้เกิดขึ้นจริงๆ แต่เนื้อหาหลังจากนั้นของจดหมายกลับทำให้ นาโฮะ รู้สึกไม่สบายใจและสับสน 

      เมื่อมันบอกว่า คาเครุ จะต้องตายในเวลาไม่นานจากนี้ นาโฮะ ก็เลยมีเรื่องให้ต้องตัดสินใจว่าจะเลือกเชื่อเรื่องราวต่างๆของจดหมาย แล้วแก้ไขเรื่องราวไม่ดีต่างๆที่เกิดขึ้น หรือจะปล่อยเรื่องราวให้มันดำเนินไปแบบเดิมไม่แปลงแปลงอนาคตที่ได้เกิดขึ้นไปแล้ว

      หนังเรื่องนี้มีสองประเด็นหลักของเรื่อง…หนึ่งก็คือ เรื่องราวของคนที่มีความเจ็บปวดในใจร่วมถึงภาวะซึมเศร้าของ คาเครุ และอีกประเด็นก็คือ ความรู้สึกติดค้างภายในใจ กับคำสัญญาที่ไม่สามารถทำให้สำเร็จได้ของกลุ่มเพื่อนๆที่อยู่รายล้อมคาเครุ

      นาโฮะ ในอีกสิบปีข้างหน้าแม้จะมีครอบครัวมีลูกแล้ว แต่ในใจก็ยังรู้สึกติดค้างกับ คาเครุ ตลอดเวลาที่ไม่สามารถช่วยเหลืออะไรเพื่อนได้ จึงตัดสินใจลองเชื่อในปาฏิหาริย์สักครั้ง เขียนจดหมายถึงตัวเองในอดีตเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมด เพื่อให้ นาโฮะ ในอดีตตัดสินใจว่าจะเลือกเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นหรือไม่

      สิ่งหนึ่งที่หนังญี่ปุ่ค่อนข้างชัดเจนไม่ว่าจะเป็นหนังที่เป็นออริจันัล  หรือว่าเป็นหนังที่สร้างจากมังงะก็คือมักจะมีประเด็นสาระต่างๆที่ถูกสอดแทรกเข้ามาในหนังอยู่เสมอ อย่างเรื่องนี้ชัดเจนเลยก็คือภาวะการซึมเศร้า  ทั้งแม่ของ คาเครุ และตัว คาเครุ เองหลังจากที่สูญเสียแม่ไปจากการฆ่าตัวตาย เริ่มแรกเลยก็เป็น คาเครุ ที่ไม่ค่อยเข้าใจอาการป่วยของแม่เท่าไหร่  ทำให้ไม่สามารถดูแลสภาพจิตใจของแม่ที่กำลังป่วยอยู่ได้

      เมื่อเรื่องราวมันเดินมาถึงจุดที่แม่ของ คาเครุ ต้องจากไป  นั่นก็เลยกลายเป็นสาเหตุให้เขาต้องกลายเป็นคนที่อยู่ในภาวะซึมเศร้าเสียเอง   ด้วยการโทษตัวเองที่ไม่เข้าอกเข้าใจแม่  จนเป็นสาเหตุให้แม่ต้องตายจากเขาไป  ชะตากรรมของ คาเครุ ก็ไม่ต่างจากแม่นักหรอก เพราะสุดท้ายเขาก็เลือกที่จะจากไปเช่นเดียวกับแม่อยู่ดี

      แต่ครั้งนี้ก็เป็น นาโฮะ จากอนาคตที่ตัดสินใจพึ่งปาฏิหาริย์สักครั้งเพื่อที่จะบอกถึงเรื่องราวที่ค้างคาใจของตัวเองและเพื่อนๆ ที่ไม่สามารถช่วยเหลือ คาเครุ ได้ในอดีต ซึ่ง นาโฮะ ในอดีตก็เลือกที่จะยืนเคียงข้างคนที่เป็นทั้งคนรักและเพื่อนอย่าง คาเครุ ไม่ให้เขาต้องเจ็บปวดเพียงลำพังอย่างที่ผ่านมา ส่วนเรื่องราวต่างๆจะถูกแก้ไขได้หรือเปล่า ใครสนใจก็ลองหามาดูกัน ส่วนตัวคิดว่าหนังค่อนข้างดีเลยล่ะอย่างน้อยๆเราก็เข้าใจคนที่อยู่ในภาวะซึมเศร้าได้มากขึ้น

      สรุปแล้ว Orange (2015) เป็นหนังรักที่ไม่เน้นความรักระหว่างชายหญิง  แต่เป็นเรื่องราวการแก้ไข ความรู้สึกติดค้างในใจ รวมทั้งมุมมองแง่คิดต่างๆที่ทำให้เราเข้าใจ อาจจะไม่ถึงกับช่วยเหลือได้มากมายสุดท้ายแล้วการพบหมอและรักษาอย่างถูกวิธีก็ดีที่สุด แต่อย่างน้อยถ้าเราเข้าใจมากขึ้น ก็จะไม่ผลักไสปล่อยเขาไว้ให้จมอยู่กับความรู้สึกซึมเศร้าตามลำพัง

#MovieReviwe