Bushido Sixteen (2010)

Bushido Sixteen (2010) สาวใสหัวใจไม่เคยแพ้
#ปีนรั้วรีวิว #Drama Director: Tomoyuki Furumaya

      คาโอริ อิโซยามะ (Riko Narumi) อดีตแชมป์เคนโดระดับมัธยมต้น เจ้าตัวมีโอกาสย้ายไปอยู่ในโรงเรียนชื่อดังมากมาย แต่กลับต่อมัธยมปลายโรงเรียนเล็กๆ ที่ไม่ได้มีชื่อเสียงด้านเคนโดอย่างโรงเรียนโทโช เหตุผลนั่นก็เพราะว่า คาโอริ ต้องการตามหาคู่แข่งขันที่เคยเอาชนะเธอในการแข่งขันครั้งที่ผ่านมา

เพียงแต่เมื่อเธอหาตัวจนพบแล้ว กลับได้มาแต่ความผิดหวังเมื่อ ซานาเอะ นิโชกิ (Kii Kitano) คนที่เคยเอาชนะเธอได้นั้น ฝีมือกากมาก ก.ไก้ล้านตัว ทั้งยังเป็นคนที่น่าผิดหวังเมื่อ ซานาเอะ นั้นไม่ได้เล่นเคนโดจริงจังอะไร เพียงแค่ทำมันเล่นๆเท่านั้นเอง นั่นยิ่งทำให้ คาโอริ โกรธมากขึ้น เมื่อคนที่เคยเอาชนะเธอกลับเป็นแค่เด็กสาวคนหนึ่งที่ไร้ฝีมือ

      ทางเดียวที่ คาโอริ คิดได้ก็คือจับ ซานาเอะ มาฝึกเพื่อให้เธอเก่งขึ้นและดีพอที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของเธอ รวมทั้งร่วมมือกันพาทีมของโรงเรียนโทโช ชนะการแข่งขันอินเตอร์ไฮ การแข่งขันเคนโดชิงแชมป์ระดับมัธยมปลาย ที่เหมือนเป็นอีกหนึ่งใบเบิกทางสำหรับการต่อมหาวิทยาลัย

หนังก้าวพ้นวัยหาคำตอบให้กับชีวิต ว่าเรารักสิ่งที่กำลังทำอยู่หรือเปล่า และเป้าหมายที่แท้จริงของสิ่งที่กำลังทำคืออะไร ชนะแล้วไปไหน ต่อแพ้แล้วยังไง มันสำคัญแค่ไหน หรือมีอะไรที่สำคัญมากกว่าหรือไม่

คาโอริ แชมป์เคนโดไร้พ่ายกลับต้องมาแพ้ให้กับเด็กผู้หญิง ที่เล่นเคนโดไม่จริงจังอะไร เธอพยายามตามหา ซานาเอะ เพราะต้องการแข่งขันเพื่อเอาชนะให้ได้ แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความผิดหวังที่คู่ปรับนั้นฝีมืออ่อนเกินไป เพราะ ซานาเอะ เองไม่ได้คิดจริงจังกับเคนโด เธอเพียงแค่เล่นสนุกๆไปวันๆ อย่าว่าแต่เคนโดเลย ซานาเอะ ไม่เคยจริงจังกับอะไรต่างหาก

      คนที่จริงจังขั้นสุดอย่าง คาโอริ กลับต้องมาจับคู่กับ ซานาเอะ ที่ไม่เคยจริงจังกับอะไรเลย มันก็เหมือนเป็นคู่ต่างขั้วที่ตั้งคำถามแก่อีกฝ่าย คาโอริ ก็ได้ถามตัวเองว่า เธอรักเคนโดจริงไหมหรือแค่ทำตามคำสั่งของพ่อที่เข้มงวด ซานาเอะ ก็ได้ตั้งคำถามกับตัวเองว่า เธอรักเคนโดอย่างจริงจัง หรือเพียงแค่อยากสนุกกับมันเท่านั้น

หากพูดถึงประเด็นที่หนังอยากสื่อ ถือว่าค่อนข้างชัดเจนและเข้าใจง่าย เพราะเชื่อว่าหลายคนอาจจะเคย มีโมเม้นต์เดียวกับสองตัวละครเอกของเรื่อง ในช่วงวัยรุ่นที่เริ่มโตเริ่มหากิจกรรมอะไรทำ ไม่ว่าจะเล่นดนตรี กีฬา หรืออะไรก็แล้วแต่ เวลาซ้อมเหนื่อย แพ้แล้วท้อ คงเคยตั้งคำถามกับตัวเองว่า เราทำไปทำไม ชนะแล้วไปไหน หรือมันก็แค่ชนะ แพ้แล้วยังไงต่อ เพราะเราซ้อมไม่พอหรือเราไม่จริงจังกับมัน

เหมือนกับที่ ซานาเอะ ตั้งคำถามกับ คาโอริ ว่าชนะแล้วยังไง จะทำอะไรต่อ คาโอริ ตอบได้แต่เพียงก็แค่แข่งกับคนเก่งๆชนะไปเรื่อยๆ พอซานาเอะ ถามว่าแล้วหากชนะคนเก่งหมดแล้วล่ะ จะยังไงต่อ ไม่เหงาหรอที่ต้องโดดเดี่ยว

      กลับกันอีกด้านหนึ่ง ซานาเอะ ที่ตั้งคำถามว่าตัวเองไม่เคยทำอะไรจริงจัง ไม่กล้าลงมือทำอะไรเพราะกลัวว่าจะล้มเหลว (เป็นปมครอบครัวไม่สปอยละกันเรื่องอะไร) เธอก็โดน คาโอริ ตำหนิด้วยเช่นกันว่า ที่ชนะก็แค่ฟลุ๊คไม่ได้ใช้ฝีมืออะไรเลย ซึ่งด้านนึงมันก็เจ็บจี๊ดเหมือนกัน จนทำให้ ซานาเอะ เริ่มตั้งคำถามกับตัวเองว่าเธอกล้าพอหรือยัง ที่จะเริ่มลงมือจริงจังกับอะไร โดยที่ไม่ต้องมานั่งกลัวว่าจะล้มเหลวหรือไม่เสียที

นอกจากสองประเด็นที่กล่าวมา ด้านอื่นก็เห็นจะเป็นมิตรภาพในการแข่งขัน มิตรภาพระหว่างเพื่อน ที่สำคัญไม่น้อยไปกว่าการแพ้ชนะ ซึ่งประเด็นนี้ดูจะเป็นฝั่ง คาโอริ ที่ได้เรียนรู้

      แม้หนังจะมีประเด็นหลักๆเพียงเท่านี้ก็จริง แต่ส่วนตัว สนุก บันเทิง ไปกับหนังได้ตลอดทั้งเรื่อง ถึงแม้จะไม่มีดราม่าเข้มข้นอะไร แต่ก็ไม่รู้สึกว่าจะมีช่วงไหนเอื่อยหรือว่าน่าเบื่อเลย ด้วยคาแรคเตอร์ของตัวละครก็น่ารักแสดงได้ดีทั้งคู่ ต่างฝ่ายต่างมีปมในใจให้แก้ไขเอาชนะใจตัวเองด้วย ตอนดูเลยรู้สึกถึงพัฒนาการตัวละคร ทำให้อยากติดตามว่าแต่ละคนจะก้าวไปถึงจุดไหน

หนังสร้างจากนิยายของ Tetsuya Honda ซึ่งฉบับนิยายยังมีต่อ Bushido 17 , Bushido 18 และ Bushido Generation

      สรุปแล้ว Bushido Sixteen (2010) สาวใสหัวใจไม่เคยแพ้ เป็นหนังก้าวพ้นวัยอีกเรื่องที่สนุกแล้วก็ตั้งคำถามกับช่วงวัยได้ดีเลยนะ เพราะหนังเองหยิบมาทั้งสองประเด็นไม่ว่าจะการทำอะไรจริงจัง ตึงเครียดเกินไป มันก็มีผลเสีย แต่การกลัวความล้มเหลว ไม่จริงจังกับอะไรเลยมันก็ไม่ดีเช่นกัน การลงมือทำในสิ่งที่รักอย่างจริงจัง ผลลัพธ์จะออกมายังไงก็แค่ยอมรับมัน โดยรวมหนัง น่ารัก สนุก เพลิน ดูได้เรื่อยๆ ไม่มีช่วงน่าเบื่อนะ

#MovieReview #รีวิวหนัง