Pure Love (2016)

Pure Love (2016 film) aka Unforgettable 
#ปีนรั้วรีวิว #Drama #Romance Director: Lee Eun-Hee

      หลังจากเพิ่งดูหนังย้อนวัยที่เล่าเรื่องราวความผูกพันระหว่างเพื่อนอย่าง Sunny (2011)ไปเมื่อไม่นานนี้  ก็ได้มีโอกาสดูหนังย้อนวัยที่พูดถึงความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนอย่าง Pure Love (2016) อีกเรื่องหนึ่ง  เพียงแต่ว่าหาก Sunny (2011) เป็นด้านสว่างของเรื่องราวความรักระหว่างเพื่อนตามชื่อหนัง Pure Love (2016) ก็คงจะเป็นด้านตรงข้ามเหมือนเวลากลางคืน  ที่แม้จะเงียบสงบและอากาศเย็นสบาย  แต่มันก็เต็มไปด้วยความโหยหาและเปลี่ยวเหงา  ของคนที่สูญเสียสิ่งสำคัญในชีวิตไปอย่างไม่มีวันหวนคืนกลับมา

      ฮยองจุน (บอมซิล) (Yong-woo Park) ดีเจหนุ่มใหญ่ในวัย 40 ปีที่ไฟในการทำงานมันลดน้อยลงไปทุกที ไม่ว่าจะการเข้าจัดรายการสายหรือไม่ค่อยเอาใจใส่งานของตัวเอง  แต่การจัดรายการของเขาวันนี้จะเปลี่ยนชีวิตของเขาไปจากที่ผ่านมา  เมื่อมีแฟนรายการคนหนึ่งส่งข้อความมาถึงเขา  เพื่อขอเพลงของ Kansas ที่ชื่อ Dust in the wind เพลงที่เขาไม่เคยลืมและอยู่ในความทรงจำมาตลอด  ยิ่งเมื่อได้รู้ว่า จองซูอ๊ก เพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาเป็นคนขอเข้ามา  มันก็ทำให้ บอมซิล นึกย้อนไปถึงวันวานในช่วงฤดูร้อนปี 1991 ที่เพื่อนซี้ 5 คนได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันเป็นครั้งสุดท้าย

      บอมซิล (Kyung-soo Do) กิลจา (Joo Da-Young) และซานโดล (Joon-seok Yeon) เด็กจากเกาะโกฮึงที่ผู้คนส่วนใหญ่ของเกาะทำอาชีพประมง  ทั้งสามคนมีโอกาสได้ขึ้นไปบนแผ่นดินใหญ่  เพื่อจะเรียนหนังสือแบบเด็กทั่วไป  ในช่วงปิดภาคฤดูร้อนเป็นปรกติที่ทั้งสามคนจะกลับมายังบ้าน  ที่มีเพื่อนอย่าง แกต๊อก (Da-wit Lee)และจองซูอ๊ก (So-hyun Kim) รอพวกเขาอยู่ที่นี่ ทั้ง 5 คนโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กเพียงแต่ว่า ซูอ๊ก นั้นโชคร้ายกว่าเพื่อน 

      เมื่อขาของเธอไม่สามารถเดินได้ปรกติเหมือนกับคนอื่น แต่เพื่อนที่เหลืออีก 4 คนก็เปรียบเสมือนขาให้เธอตลอดมา ซูอ๊ก นั้นรู้ว่าตัวเธอเองอาจจะไม่สามารถเดินได้อีก ความฝันของเธอก็คืออยากจะเป็น ดีเจ จัดรายการวิทยุ เพื่อที่แม้ตัวเธอเองไม่สามารถเดินไปที่ไหนได้ แต่เสียงของเธอก็สามารถจะไปได้ทุกหนแห่งเพียงแค่คนฟังเปิดวิทยุขึ้นมา

      เป็นหนังที่ส่วนตัวคิดว่าจัดสรรเวลาช่วงครึ่งแรกของหนังได้คุ้มค่าจริงๆนะ  เมื่อหนังใช้เวลาปูพื้นความสัมพันธ์ของเพื่อนทั้ง 5 คนอย่างเต็มที่  และเมื่อถึงเวลาที่ต้องหยิบความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนมาเป็นดราม่า  มันก็สั่นสะเทือนความรู้สึกของเราได้อย่างที่หนังต้องการจริงๆ  ไม่ว่าจะความกดดันจากความรู้สึกโดดเดี่ยวของ ซูอ๊ก ที่ตัวเองเดินไม่ได้เหมือนเพื่อน เธอคิดว่าวันหนึ่งเมื่อเพื่อนๆโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ต้องออกไปจากเกาะนี้…ได้เจอผู้คนอีกมากมาย ขาที่เคยเดินแทนเธออยู่ในตอนนี้  วันข้างหน้าหากพวกเขาไม่อยู่ข้างๆเธอแล้ว…เธอจะทำอย่างไร

      ความรัก 3 เศร้าระหว่าง บอมซิล ซานโดล และซูอ๊ก ที่แต่ละคนมองหน้ากัน  ก็เหมือนจะรู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่ในใจ  แต่ทั้งสามคนก็ไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้เพราะติดว่าว่าเพื่อน  ไม่ว่าจะระหว่าง บอมซิลกับซานโดล  หรือทั้งคู่กับซูอ๊ก ก็ตาม  ที่หากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งพูดความรู้สึกในใจออกไปแล้ว  คำว่าเพื่อนมันอาจจะไม่มีทางกลับมาเหมือนเดิม

      แม้หนังดูจะเน้นที่ตัวละครเอกสองคนอย่าง บอมซิลกับซูอ๊ก ก็ตาม แต่หนังก็ไม่ได้ละเลยความสำคัญของเพื่อนคนอื่นๆเช่นกัน  ทุกตัวละครมีบทบาทหน้าที่ต่อหนังและความเป็นเพื่อนแตกต่างกันไป อย่าง กิลจากับแกต๊อก นี่ก็เปรียบเสมอป๋าต๊อก ของกลุ่มที่คอยเรียกเสียงฮาให้กับเพื่อนๆ หรือ ซานโดล ก็เป็นคนแมนๆลุยๆ  และดูจะเป็นคนที่มีความเป็นผู้ใหญ่ในกลุ่มที่สุดแล้ว  แม้บางครั้งเขาจะทำอะไรผิดพลาดไปบ้างเพราะความรักบังตาก็ตาม

      หากครึ่งแรกของหนังเป็นการปูความสัมพันธ์ของตัวละครตามที่กล่าวมา  ครึ่งหลังของหนังก็เหมือน เป็นช่วงบดขยี้ความรู้สึกของเราจากทั้งหมดที่ผ่านมา เมื่อมีเรื่องราวที่ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนเปลี่ยนไป ความรู้สึกผิด ความไม่เข้าใจ และคำพูดที่ทำร้ายความรู้สึกของกันและกัน มันได้ทำลายสายสัมพันธ์ระหว่างเพื่อน  จนไม่อาจเชื่อมถึงกันได้ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา

      สรุปแล้ว Pure Love (2016) เป็นหนังย้อนวัยที่เล่าความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนได้ดีเรื่องหนึ่งเลยนะ หนังบริหารเวลาและความผูกพันของตัวละครได้ดี เมื่อถึงเวลาหยิบมาใช้มันสร้างความสะเทือนใจกับเราได้จนเราต้องเสียน้ำตาให้กับหนัง

#MovieReview #รีวิวหนัง