Unknown (2006)

Unknown (2006 film) รอดรู้...รู้ไม่รอด
#ปีนรั้วรีวิว #Thriller #Unknown

      ถ้าจะใช้คำกล่าวแบบขำๆตลกร้ายสำหรับหนังเรื่องนี้คำว่า “คนไม่รู้ย่อมไม่ผิด” น่าจะเหมาะที่สุด เพราะว่าในเมื่อตัวเราไม่รู้แล้วก็จำไม่ได้ว่าเราคือใครเคยทำอะไรมา และคนอื่นก็ไม่รู้เช่นกันแล้วมันจะเรียกว่าผิดได้ยังไง ??

      ภายในโกดังร้างที่ปิดตายแห่งหนึ่งมีชาย 5 คนถูกขังอยู่ในนั้นแต่ละคนอยู่ในสภาพสะบักสะบอม บางคนถูกยิงบาดเจ็บและใส่กุญแจมือไว้ บางคนถูกมัดติดกับเก้าอี้ บางคนนอนจมกองเลือดอยู่ เมื่อทั้ง 5 คนได้สติตื่นขึ้นมาในระยะเวลาไล่เลี่ยไม่ห่างกันนัก แต่สิ่งที่ทุกคนเหมือนกันก็คือ ในสมองของพวกเขาว่างเปล่าจำอะไรเกี่ยวกับตัวเองและคนอื่นๆไม่ได้เลย ไม่รู้ว่าไปอยู่ที่นั่นได้ยังไง และใครไว้ใจได้บ้าง 

      อีกด้านหนึ่งทีมงานตำรวจกำลังพยายามสืบหากลุ่มคนร้ายที่ลักพาตัวเศรษฐีคนหนึ่งและเพื่อนร่วมงานในเมืองไป และวันนี้ก็คือวันที่ครอบครัวของเหยื่อต้องนำเงินมาส่งให้คนร้าย ใช่เลยทั้งสองเหตุการณ์มีความเกี่ยวข้องกัน เมื่อ 2 ใน 5 คนที่อยู่ในโกดังร้างก็คือเหยื่อที่ถูกลักพาตัวไป แต่คนไหนล่ะที่เป็นเหยื่อที่แท้จริง ในเมื่อไม่มีใครจำอะไรได้เลย แล้วสาเหตุคืออะไรทำไมพวกเขาถึงจำอะไรไม่ได้ล่ะ

      เป็นหนังที่เจอโดยบังเอิญตอนหาข้อมูลของเรื่องอื่นใน imdb อ่านพล็อตสั้นๆแล้วน่าสนใจ ชาย 5 คนในสถานที่ปิดตายและทุกคนจำอะไรไม่ได้สักอย่าง แต่พอมาดูจริงๆแล้วหนังค่อนข้างเดาง่ายกว่าที่คิดเยอะเลย ถึงแม้หนังจะพยายามปั่นหัวคนดูก็เถอะ

      บางทีก็เหมือนจะเฉลยออกมาผ่านความจำตัวละคร แล้วพฤติกรรมของตัวละครก็พยายามทำให้เราไขว้เขว แต่เรื่องนี้ถ้าเราเชื่อในสายตาตัวเอง เชื่อว่าหลายๆคนน่าจะพอเดาได้ไม่ยากแม้จะไม่ถูกทั้งหมดเสียทีเดียว เพราะหนังก็ซ่อนภาพความทรงจำลึกๆของตัวละครไว้ก่อนจะมาเปิดเผยในตอนจบ

      ผลลัพธ์ของเรื่องนี้ที่ออกมากลางๆออกจะธรรมดา เพราะหนังเองยังสร้างความลึกลับของตัวละครได้ไม่มากพอ คือตอนที่ฉายภาพความทรงจำของตัวละครนั่นแหละที่หนังเฉลยมากเกินไป และมันดันถูกต้องตามนั้นซะอีก 

      ปรกติหนังแนวๆนี้มันจะเล่นกันคนดูด้วยการสับขาหลอกภาพความทรงจำที่มันไม่ปะติดปะต่อของตัวละคร ถ้าจะยกตัวอย่างให้เห็นชัดหน่อยก็อย่างหนังเรื่อง minority report ในฉากฉายภาพการฆาตกรรมที่ทำให้ตัวละครและคนดูสับสน

      และอย่างที่บอกในตอนต้นหนังเรื่องนี้ก็สะท้อนคำที่ว่า “คนที่ไม่รู้ย่อมไม่ผิด” หรือการที่เราทำผิดแล้วไม่มีใครรู้ ใครจะมาเอาผิดเราจริงไหมล่ะ และส่วนนึงตัวละครในเรื่องแม้จะหวาดระแวงกันมีเหวี่ยงใส่กันบ้างแค่ไหน แต่ก็ในเมื่อยังไม่มีใครจำอะไรได้ก็เลยต้องก้มหน้าร่วมมือกันหาทางออกไปจากโกดังปิดตายแห่งนั้นอยู่ดี

      สรุปแล้วหนังออกมากลางๆนะหลายๆอย่างเปิดเผยมากเกินไปจนทำให้คนดูไม่มีอะไรให้ลุ้นหรือใช้สมองขบคิดอะไรมากนัก แต่ก็ไม่ถึงกับเป็นหนังที่ดูแล้วรู้สึกว่าเสียเวลาอะไร การดำเนินเรื่องก็ยังถือว่าน่าติดตามอยู่ว่าชะตากรรมของแต่ละตัวละครจะลงเอยในแบบไหน

#MovieReview #รีวิวหนัง